人道芳辰载酒行,予心翻起古今情。
纸钱烧罢归来后,犹有原头杜宇声。
依依燕子可怜生,相向于人真有情。
不道华堂曾止息,如今穷巷莫经营。
六朝盛事同流水,千载遗踪只旧城。
白日飞忙难话此,话时须等夕阳明。
勾芒畅生意,惠风改繁霜。
日月天清明,桃李春辉光。
庶情悉萌达,众羽同飞翔。
乘时各有适,皞皞齐康庄。
山人感物化,欣惬殊未央。
回视元气初,万端一微茫。
我欲观其微,因之问鸿荒。
促织灯下吟,灯光冷于水。乡魂坐中去,倚壁身如死。求名为骨肉,骨肉万馀里。富贵在何时,离别今如此。出门长叹息,月白西风起。
天下风流无绿杨,一春生意别离乡。
柔根恐是离肠结,未折长条先断肠。
夜来微雨晚添凉,一枕迟人春梦长。料峭风吹深巷里,卖花声似促晨妆。
瘦藤惭愧肯相携,不怕微茫雪意低。
晚照荒荒迷远岫,湿云漠漠度前溪。
虽无酒力御寒色,且向梅花觅旧题。
漫说玉堂多胜事,何如丘壑卜幽栖。
冷艳天然白,寒香分外清。
稍惊春色早,又唤客愁生。
待索巡檐笑,嫌闻出塞声。
园林多少树,见尔眼偏明。
关车暇日劳挥尘,玉树春风自满庭。
欲问乌衣旧时事,静无秋燕有秋萤。
不尽青山意,寻幽任所之。溪行三十里,日出几何时。
云响樵何处,钟声寺不知。此中堪小隐,当与古人期。