汉南婵媛子,临歧忧清露。罗袜惜已微,中心良有故。
美人去我遥,思之若晨暮。莞簟有馀清,肃肃警宵寤。
兄弟逢时早策勋,人言柱下有机云。清宵为问华亭鹤,瘴岭骢还几度闻。
何名至喜泉,泉翁至则喜。后有清似泉,许尔来共此。
仪制本清吏,积弊颇釐革。吾志在邦礼,尔明赞予力。
以礼达诸刑,伐柯不远则。尝闻伯夷典,可以折民忒。
五刑属三千,依伦以立极。以兹协于中,配命在天德。
客子念前路,居人慕岁功。舒眸望南荒,林木郁葱葱。
借问此何时,日度玄枵中。落叶靡堕影,来雁无遗踪。
自非朔风发,何以辨玄冬。乃知天地大,因兹穷始终。
草色青青日色黄,暖烟烘露百花香。晚窗梦入桃园去,惊觉啼莺在绿杨。
有客把瑶琴,向我中林坐。兀然发清音,萧瑟松泉和。
泠泠石上挥,流风激四座。玄云千里至,皎月怀中堕。
妙曲感人心,幽听忘余卧。朱弦幸未绝,花晨倘相过。
白龙改常服,偶被豫(yù)且制。
谁使尔为鱼,徒劳诉天帝。
作书报鲸(jīng)鲵(ní),勿恃风涛势。
涛落归泥沙,翻遭蝼蚁噬。
万乘慎(shèn)出入,柏人以为识。
白龙改换常服,变化为鱼,被渔翁豫且制服。
白龙上天投诉,天帝说:谁叫你变化为鱼?现在来告状有什么意义?
白龙作书报告鲸鲵,千万别恃风涛之势上岸。
海涛落下,终归泥沙,翻遭蝼蚁小虫嚼噬。
万乘之尊出入宜谨慎,应该以柏人为皇帝行止戒备的典故而提高认识。
“白龙”四句:据刘向《说苑》引伍子胥谏吴王语。
“作书”四句:喻人君失去侍卫,即处危境。
“识”,一作“诫”。
墨染娇姿浅绛勺,画中亦足赏青春。长安醉客靴为祟,去踏沉香亭上尘。
灵虬潜深渊,江湖任所逝。常服易其初,风涛多滞泥。
哲人睹未形,愚者触机棙。前途已云迷,回辙岂失计。
变化看浮云,失得塞翁谛。祸福互为根,荣枯亦更递。
荷篑诚我师,深浅随揭厉。