公去还于国有禆,清风满路出郊迟。乾坤直道春秋在,臣子孤忠庙社知。
一夕笑谈真不偶,百年行止复何疑。二泉亭上山如画,更与诗翁作后期。
变化风雨兮上下于天。古人有言兮维龙则然。龙曷能然兮乘气与时斯以体乾。尺窟兮非渊。
勺水兮非川。彼朽骨兮几何岁年。击鼓兮田田。巫舞兮翩翩。
士女会兮如廛。龙无灵兮胡托彼传。龙有灵兮彼胡制旃。骨则何罪兮巫之愆。
逐彼巫兮毁斯骨。为吾民兮辟妖物。
金屏翠幔与秋宜,得此年年醉不知。
只向贫家促机杼,几家能有一絇丝。
平生三业净,在俗亦超然。
佛事一盂饭,横眠不学禅。
松风佳客共,茶梦小僧圆。
漫续山家颂,非诗莫浪传。
局蹐蜗庐迮,萧条鹤发新。
途穷贫入梦,身老病欺人。
带索忘三组,羹藜抵八珍。
蓬窗一杯酒,自觉胆轮囷。
昔我从行台,宿师南山旁。
仲秋已戒寒,九月常霣霜。
入冬即大雪,人马有仆僵。
土床炽薪炭,旃毳如胡羌。
果蔬悉已冰,熟视不得尝。
猎骑荷戈归,争献狐与狼。
是时意气快,岂复思江乡。
迩来四十载,余景迫耄荒。
结茅镜湖曲,气候岁靡常,残暑排不去,单衣作重阳,霜晚木未丹,地燠草不黄,玄冥失号令,疟鬼意颉颃。
忽焉风雨恶,纵击势莫当,颇疑地撼轴,又恐河决防。
和泥补窍穴,乞火燎衣裳。
霰雪虽未作,疾疠幸退藏。
风炉荠糁美,瓦甑粳饭香,比邻共安健,相与歌虞唐。
玉食何由到草莱,重奁初喜坼封开。
雪霏庾岭红丝磑,乳泛闽溪绿地材。
舌本常留甘尽日,鼻端无复鼾如雷。
故应不负朋游意,手挈风炉竹下来。
月行南斗边,人归西郊路。
水风吹葛衣,草露湿芒履。
渔歌起远汀,鬼火出破墓,凄清醒醉魂,荒怪入诗句。
到家夜已半,伫立叩蓬户。
樨子犹读书,一笑慰迟暮。
冠盖尘沙得我憎,脱巾聊喜发鬅鬙。
素娥东涌行空阔,清吹南来扫郁蒸。
团扇正闲看破墨,矮床欹卧怯文藤。
扁舟归去应尤乐,莫羡金盘赐苑冰。
昔我作屋时,趣欲庇风雨。
茆茨寒自刈,条枚细相拄。
庳湿生蚍蚽,得暖森翅羽,摧挠自栋梁,朽败连柱础。
邻父为我言:努力谋安处,土坚瓦可陶,步近木易取。
岂知七十翁,沈痼久未愈,身世如浮沤,家舍真逆旅,一床居易足,十岁敢自许。
且当复其初,浩歌卧环堵。