候晓逾闽峤,乘春望越台。
宿云鹏际落,残月蚌中开。
薜荔摇青气,桄榔翳碧苔。
桂香多露裛,石响细泉回。
抱叶玄猿啸,衔花翡翠来。
南中虽可悦,北思日悠哉。
鬒发俄成素,丹心已作灰。
何当首归路,行剪故园莱。
北阙诸公贵,东门几客还。撇来缸面酒,携坐屋头山。
我酒本小户,痛饮乃有时;意气不相值,终日持空卮。
醉或能斋庄,不醉或狂逸,乃知老子狂,非自麴孽出。
今日雪始晴,行歌官道傍,超然醒醉间,非庄亦非狂。
解忧惟杜康,斯语良匪激。况乃索居际,短歌禦岑寂。
相对尽一升,颓然堪岸帻。但取快心志,何必斗与石。
至理人莫窥,柴桑卓高识。
众人耻贫贱,相与尚膏腴。我情既浩荡,所乐在畋渔。
山泽时晦暝,归家暂闲居。满园植葵藿,绕屋树桑榆。
禽雀知我闲,翔集依我庐。所愿在优游,州县莫相呼。
日与南山老,兀然倾一壶。
竹粉翻新箨,荷花拭靓妆。断云侵晚度横塘。小扇斜钗依约、傍牙床。蘸蜜分红荔,倾筒泻碧香。醉时风雨醒时凉。明月多情依旧、过西厢。
竹粉翻新箨,荷花拭靓妆。断云侵晚度横塘。小扇斜钗依约、傍牙床。
蘸蜜分红荔,倾筒泻碧香。醉时风雨醒时凉。明月多情依旧、过西厢。
翠黛随妆浅,铢衣称体香。好风偏与十分凉。却扇含情独自、绕池塘。
碧藕丝丝嫩,红榴叶叶双。牵丝摘叶为谁忙。情到厌厌拚醉、又何妨。
紫漠吹落青芙蓉,随风飘堕江之东。瓣开四面花玲珑,化作碧玉千百峰。
倒影翻湖黛色浓,突兀万丈绚青红。曾峦重阜架为宫,五老拄杖碧云中。
子孙诸峰咸待从。尔来一万四千岁,白头昂首啸鸿蒙。
我来经丧乱,九十九寺皆在焚劫中。瀑泉又已枯,秀色灭昌丰。
惟有重崖与叠嶂,苍翠合匝转无穷。陶谢妙述作,幽人不可逢。
长卧龙潭石,醉欲骑苍龙。青鸾未能驭,白鹿已无纵。
夜投东林访远公,殿宇陊剥瓦砾封。诚悬北海残碑在,古佛露坐似惭居尊无寸功。
长萝盖山林蒙茸,天黑虎啸荡惊风。万籁笙竽泻青松,塔铃夜语不闻钟。
宵深月出山径白,虎溪之水鸣潺淙,似闻山鬼说法谈空空。
高为巅峰下为壑,群木惨惨风欲作。浮红动翠何许似,别崦残云明佛阁。
眼中疑此洛南山,咫尺便到龙门湾。暗潮已落州渚出,新月未上渔樵还。
商侯胸有群玉府,借酒时时一轩露。延春阁下墨淋漓,馀情亦及沧洲趣。
好山好水如高人,岂直貌敬将心亲。平生几梦奉先寺,不知猿鸟犹相嗔。
君不见饮酒吟诗狂太白,曾是匡山读书客。泥涂失脚走憧憧,岁晚看云情脉脉。
生今益壮业益修,未可造次思岩幽。披图渍墨歌远游,我无桓玄寒具油。