列馆成恬旷,垂轩坐息机。
未须人境远,已觉世尘违。
筠密秋生院,花残日背扉。
谁将示冲漠,予意正忘归。
竞持飘忽意何穷,为盛为衰半不同。偃草喜逢新雨后,鸣条愁听晓霜中。凉飞玉管来秦甸,暗袅花枝入楚宫。莫见东风便无定,满帆还有济川功。
春水溶溶满鉴湖,兰舟长护锦屠苏。可怜走马闽山道,榕叶阴中听鹧鸪。
怪得北风急,前庭如月辉(huī)。
天人宁许巧,剪水作花飞。
北风怎么刮得这么猛烈呀,屋前面的院子如同月光照射。
天上的仙人难道这么灵巧,竟然能够把水剪成花,然后散向人间,弄得满天花飞。
怪得:奇怪,怎么。辉:阳光,这里指月光照射。
宁:难道。许:如此,这样。
又见增年齿,谋身事事非。
时难逢岁饭,日暖换春衣。
新莽奸犹在,怀王殡未归。
中原久离绝,感节泪频挥。
历以寅为正,风从艮位来。
桃符当壁写,竹户趁钟开。
宿雨滋初茁,长年老不材。
满庭青柏叶,惆怅独持杯。
一举造物手,万生和气中。
酒边排雪意,诗里要春风。
了了谁孤起,滔滔我即空。
试询三世事,犹有读书功。
暗里春催曙色明,百鸡迎晓报新声。宿寒尚在龙蛇蛰,岁历初传日月迎。
蓂叶四时今始发,梅花一旦占先荣。山家也祝尧天寿,漫学牛山报太平。
飞廉情性独何奢,尽日飘飘遍海涯。肯与雷霆袪号令,惯随霄汉逐烟霞。
渡江惊起千层浪,落圃吹残万树花。任是拂云栖凤竹,却教著处也横斜。
密竹藏啼鸟,荒村起白烟。
人行秋色里,家在夕阳边。