十年奔走更何云,为忆家山喜送君。试访太行何处好,卜居时看陇头云。
千金画阵图,自为弓剑苦。杀尽田野人,将军犹爱武。
性命换他恩,功成谁作主。凤凰楼上人,夜夜长歌舞。
赫赫同泰寺,妻妻玄武湖。(曼殊)
红莲冒污泽,绿盖掩青苑。(仲文)
幕府林葱蒨,钟山路盘纡。(曼殊)
苍翠明陵柏,清新古渡芦。(仲文)
天空任飞鸟,秋水涤今吾。(曼殊)
六代潜踪汉,三山古国吴。(仲文)
悠悠我思远,游子念归途。(曼殊)
掉头看北极,夕照挂浮图。(仲文)
滔滔孟夏逝如斯,亹亹文王鉴在兹。帝杀黑龙才士隐,书蜚赤鸟太平迟。
民皇备矣三重信,人鬼同谋百姓知。天且不为何况物,望先万物出于机。
细字灯前老不便,小斋新冷夜无眠。
数声墙竹萧萧雨,一缕铜炉淡淡烟。
门前众峰秀,屋后流泉鸣。山田晚穫美,鸟雀多欢声。
儿女满场圃,爱此冬日晴。朝舂留过客,因识主人情。
春事今如此,凭高兴未阑。
半帘疏雨过,一院落花閒。
草色迷幽迳,禽声出晚山。
东风能育物,不改鬓毛斑。
读书易为感,时节已徂秋。
行游固可适,岁月不留。
高斋旷而寂,人务罕相酬。
千载事了了,宁不慕前修。
道在无今古,天运每周流。
万理由我具,消摇极冥搜。
为乐不在兹,况复储怨尤。
予本楚狂士,意气迈九州。
偶然似有契,持身寓林丘。
万钟非所辞,一毫非所求。
天涯憔悴身,一望一沾巾。在处有芳草,满城无故人。
怀才皆得路,失计自伤春。清镜不能照,鬓毛愁更新。
六出飘萧万瓦乾,冰壶天地不容看。金门贺客螭头冷,草阁吟终粟瓦寒。
故人家在西溪上,欲叩柴门兴已阑。