就店煮茶古堰边,偶逢父老便忘年。
嗟予空忝十年长,闻道惭无一日先。
壮子当门能碌碌,诸孙承业亦翩翩。
熟思游宦终何得?悔不从公曝背眠。
出家无复家,视身等云浮。
东西随风行,忽然遍九州。
君居龙川城,筑室星一周。
屋瓦如翬飞,象设具冕旒。
弟子五六人,门徒散林丘。
本为百年计,自可一世留。
胡为不复顾,脱去如敝裘。
万里一藤杖,来从故人游。
故人病老翁,轻重恐未酬。
疑君了心法,万物皆浮沤。
去彼非有嫌,来此亦无求。
是心摩尼珠,不受箧笥收。
故人感君意,一言还信不。
远行不为此,浪走非良谋。
剑气夜干斗,精诚初莫隔。
全身寄狱户,隐约还自得。
张雷彼知我,勉为汝一出。
腰间杂环佩,亦既报之德。
凛凛天地间,要非手中物。
跃入延平水,三日飞霹雳。
出当乘风雷,归当卧泉石。
千年故穴在,三叹泉上客。
湖上水连天,湖光捲尽寒烟。玉娥一去几千年,尽日凝妆俨然。
漠漠雨丝飘碧瓦,人在女郎祠下。一树红梨开谢,明朝又是春社。
月是寻常月,云胡迥鲜洁。老火日就灺,尽扫群阴屑。
三万顷天秋作底,连天灏气清如水。金波炫转光流澌,团团曷若初学眉。
玉虹跨水腰百围,翩然飞佩湖云低。尺箠缓把单于笞,且复鞭虹随月飞。
月中先枝少年日,老蟾老兔曾相识。镜里功名两鬓青,却碾冰轮洞八纮。
日月既迁人,人自为今昔。漠漠千古悲,忽向微躬责。
抱情游八方,岁时无暖席。朝折若木枝,暮总扶桑策。
上下六龙车,低徊白驹隙。置身浮云上,时世终相掷。
苟无维挽权,驱驰亦何益。夙闻达者言,人生天地客。
所贵道弗违,毋使情多格。稚老若循环,阴阳可交泽。
和神春夏门,敛气秋冬宅。推忧还终古,冥澹守精魄。
去年赏月待晴开,今年赏月月待来。
去年酒少辄醉倒,今年酒多如未杯。
信知豪饮不在我,月色为我生饮材。
举头试看月如许,皎皎冰壶在玉台。
西风不动露已下,碧落万里无纖埃。
胸中磊磈正欲吐,不伏此酒谁我陪。
落落魄魄空宇宙,何事不入我樽罍。
素娥于我本无情,任渠惊见掴掌咍。
谁知狂非是狂醉非醉,自有老天知我我亦何求哉。
北风十日雪,大地气严凝。江湖千里断行迹,温泉火井皆为冰。
盘盘龙虎山,岧峣出尘表。势并匡庐近斗牛,叠巘重崖隔深窕。
向来积雪纷不消,千树万树凝琼瑶。素鸾缟鹤下飞舞,空中缥缈天香飘。
上清真人夐清绝,吐气如虹貌如雪。袖有三华宝篆文,腰佩千年苍水玦。
常招赤松为雨师,曾游东海邀安期。手执玄枢斡元化,一扫氛翳回春熙。
玉皇端拱通明殿,紫凤云章频召见。天京十二楼五城,亲接群仙奉华宴。
五彩春霞导金节,还向山中咽飞雪。明年北上翔双凫,更采灵芝谒丹阙。
顽云拨尽玉团栾,飞出青天白玉盘。月似不关常夜白,风应先作九秋寒。
兴来有意携双屐,梦去还思把钓竿。遥想风流三语掾,不知谁共倚栏干。