初晴山路滑,涧水正泠泠。秋老树多紫,雨馀峦倍青。
参差高下寺,迤逦短长亭。村酒不能醉,寒风吹更醒。
寂寞村斋里,春深日觉迟。药残呼仆斸,背倦倩儿捶。
户外鸟啼树,井边犬护篱。地幽无客至,閒检杜公诗。
花絮纷如此,春风为底忙。渐衰宜散地,多感避欢场。
残月搴珠箔,愁波挹玉浆。将雏馀一燕,寂寞住雕梁。
独步高原上,依依动所思。
无人寻蕙径,落日满江湄。
楚泽晴芳处,秦川晚翠时。
此中兴废事,千古复谁知。
身游羿彀偶相逢,安得初终若駏蛩。
道学未容窥阃奥,吏师应许叩邻封。
萧条此意君谁问,落拓微官我更慵。
卢白回旋真戏事,傍观无用气填胸。
冰崖孤芳,雪林早春。
伴我读易,见天地心。
韶光大半去匆匆,几许幽情递不通。
燕未成家寒食雨,人如中酒落花风。
一窗草忆濂溪老,五亩园思涑水翁。
无赋招魂成独啸,且排春句答春工。
空山寂寂行人稀,冈头落花如雨飞。罢琴惆怅不能已,故乡寥落何当归。
南去百粤羽书急,北来三吴戎马肥。安得龙骧拥战舰,扫除俘寇扬国威。
袅如垂线软如茵,古流蒙茸映晓痕。
解憾有情迷雾雨,恣生间地杂兰荪。
绿铺春色围茺寺,远榇斜阳接钓村。
波翻别浦情无尽,日下重楼望欲迷。
独鸟自飞烟漠漠,行人不驻雨凄凄。
王孙何事征鞍晚,兰泽空闻杜宇啼。
锄田当日午,汗滴禾下土。谁念盘中餐,粒粒皆辛苦。