好物足艰难,都来数日间。
既为风搅挠,又被雨摧残。
富贵醉初醒,神仙梦乍还。
游人不知止,依旧倚朱栏。
君不见泰山高高梁甫在其半,古来封坛禅地无宫馆。
崖崩壁坼铁锁断,秦碑汉碣何人看。自从生人开九州,九十六帝行权谋,虎豹啖食龙蛇忧。
朝翻暮覆作云雨,立谈坐笑生戈矛。鬼神来往仙不死,尘埃万变扶桑流。
君不见田疆论功争二桃,齐门三丘埋野蒿。又不见鲁连辞赏轻千金,却秦救赵何雄豪。
眼前无人辨曲直,身后声名更何益。拂袖空怜蹈海心,护车枉负排山力。
梁生五噫歌莫哀,东绝梁甫观蓬莱。千年云开锦绣壁,五色日抱金银台。
瀛洲方丈列仙占,文成五利何能验。徐生入岛竟不回,博士儒生尽坑堑。
我吟梁甫君振衣,世路崎岖多是非。琅玕芝草海岱曲,钓竿拄杖从今归。
落叶满秋山,亲朋杳霭间。
江村多雨外,世难几人还。
白发偏能长,黄花好是闲。
聊将一杯酒,渐尔解离颜。
九日陶家菊自黄,更闻飞雁捣衣裳。谁人对酒能无赋,何处登高不望乡。
二水寒光摇落照,孤城秋色动清霜。那知极目中原苦,数子江湖未尽狂。
十年几见海扬尘,犹是登高北望人。霜菊有情全性命,夜楼何地数星辰?
晚涂莫问功名意,往事惟馀梦寐亲。枉被人称郑重九,更无豪语压悲辛。
阴云低压殿西头,僧老黄花对面愁。九日尽抛前代泪,十年深负旧山秋。
系囊岂解消群厄,吹帽谁堪忆胜游。幸有罪夫三两辈,浑天冰雪定相求。
长爱鸭陂头,平波澹不流。
相君时独汎,準拟五湖舟。
白日寒城暮,清秋画角哀。地偏妨采菊,乡远怕登台。
鸿雁天边去,风云塞上来。故交零落尽,卮酒向谁开。
樽俎天风度,亭高眼界宽。
江山对吹帽,烟雨入凭栏。
蚁酒倾灵液,霜花碎辟寒。
乐长回过雁,香细霭双狻。
乐事酬佳节,千金命一欢。
灯前唤归骑,星汉已阑干。
白龙改常服,偶被豫(yù)且制。
谁使尔为鱼,徒劳诉天帝。
作书报鲸(jīng)鲵(ní),勿恃风涛势。
涛落归泥沙,翻遭蝼蚁噬。
万乘慎(shèn)出入,柏人以为识。
白龙改换常服,变化为鱼,被渔翁豫且制服。
白龙上天投诉,天帝说:谁叫你变化为鱼?现在来告状有什么意义?
白龙作书报告鲸鲵,千万别恃风涛之势上岸。
海涛落下,终归泥沙,翻遭蝼蚁小虫嚼噬。
万乘之尊出入宜谨慎,应该以柏人为皇帝行止戒备的典故而提高认识。
“白龙”四句:据刘向《说苑》引伍子胥谏吴王语。
“作书”四句:喻人君失去侍卫,即处危境。
“识”,一作“诫”。