叫入青云忆弟兄,影随双翮见分明。
黄昏独过秋江上,自拣芦花歇又惊。
一雁度岑寂,流空音响哀。云沙天地阔,霜雪羽毛摧。
力小知机早,心危见影猜。芦洲迷处所,飞绕正徘徊。
湘浦离应晚,边城去已孤。如何万里计,只在一枝芦。
迥起波摇楚,寒栖月映蒲。不知天畔侣,何处下平芜?
几行归去尽,片影独何之。暮雨相呼失,寒塘独下迟。
渚云低暗度,关月冷遥随。未必逢矰缴,孤飞自可疑。
欲食不敢食,合栖犹未栖。闻风亦惊过,避缴恨飞低。水阔缘湘困,云寒过碛迷。悲鸣感人意,不见夜乌啼。
失伴离群不惮劳,此心终不在蓬蒿。百年海内皆兄弟,万里云间一羽毛。
夜月相随形影在,秋风独立性情高。鹓行鹭序休相笑,朋党何须似尔曹。
孤雁暮飞急,萧萧天地秋。关河正黄叶,消息断青楼。湘渚烟波远,骊山风雨愁。此时万里道,魂梦绕沧洲。
凄绝云边雁,高飞忽断行。一声哀夜月,孤影怯秋霜。
汾水蒹葭冷,衡阳道路长。客中愁见汝,忆弟泪沾裳。
一声凄切度河梁,不诉离群也断肠。寂历寒沙眠铩羽,空明霜月照分行。
无心避患衔芦荻,肯恋馀生逐稻粱。闻道边庭尚征戍,孤鸣幸勿到辽阳。
遥闻李白在扬州,银瓮葡萄晚自愁。曲罢广陵人不见,萧条枫叶映寒流。
孤雁飘飘客异乡,洞庭水落倍悲凉。黄芦苦竹去何暮,朔雪寒云飞已长。
吊影自怜沙上月,鸣声空咽路傍霜。白头感汝偏相忆,弟妹萧条老更伤。