南风吹河河水满,百丈牵舟牛力挽。
逆流巨浪如登天,牛罢轭重舟不前。
作书投河讼风伯,多助南商疏北客。
北客家居南海堧,来时南风吹北船。
武夷清冷过九曲,匡庐叠嶂闻清猿。
片帆摇摇出京口,夜倚淮云瞻北斗。
南风五月经吕梁,两岸青山如马走。
今年作客还南游,南风正尔当船头。
风神与我若相识,十日五日成淹留。
南风何多北风少,南北人生如过鸟。
早晚回船望北归,直候南风吹到晓。
朝三暮四,昨非今是,痴儿不解荣枯事。攒(zǎn)家私,宠花枝,黄金壮起荒淫(yín)志。千百锭(dìng)买张招状纸。身,已至此;心,犹未死。
朝三暮四,贪求无厌,反复无常,昨非今是。这帮愚蠢的人哪里知道荣枯变化的世事。奔着命积攒家财,好色宠妓人欲横流,黄金鼓弄起荒淫的情志,用去千百两金银锭买一张做官的招状纸。已落得个身败名裂,可贪心还不止。
朝三暮四:本指名改实不改,后引申为反复无常。痴儿:指傻子、呆子。指贪财恋色的富而痴之人。荣枯:此处指世事的兴盛和衰败。事:道理。攒家私:积存家私。宠花枝:宠爱女子。黄金壮起荒淫志:有了金钱便生出荒淫的心思。锭:金银的量词。招状纸:指犯人招供认罪的供状文书。此句意为:贪官污吏收刮钱财,到头来不过等于买到一张招供认罪的状纸。
终朝行半驿,时有数家居。店少闻滩壮,程遥见堠疏。
山歌农设醴,野饭仆烹蔬。禽鸟先栖宿,劳生恨不如。
露槿霜枫秋满寺,瓦烟疏冷石床隈。
萧条更值寒风后,黄叶深于旧路苔。
豪杰消磨叹五陵,发冲乌帽气填膺。
眼前不是无豪杰,身后何须论废兴。
当道有蛇魂己断,渡江无马谶难凭。
可怜一片中原地,虎啸龙腾几战争。
石峡新开武定关,东西流水南北山。行人莫道征尘污,两袖清风自往还。
无数春鸿向北征,相呼相唤恐违程。来时流落悲俦侣,归路仓皇顾弟兄。
晓度戍楼声渐杳,夜移渔浦梦犹惊。十年离别关山远,月黑云寒何处鸣。
空洞玲珑万石攒,中间逗入翠光寒。
人来坐对山无语,表里虚明不碍观。
银烛双垂午夜花,尊前离思托琵琶。高歌一曲愁行路,到处苍山未是家。
折柳都门晓,江头送远行。鸟催离兴急,风正去帆轻。
芳草雨中绿,岷山天外青。不堪回首处,肠断鹧鸪声。