德州南下路茫茫,犹记征车驻夕阳。廿载宦程霜鬓改,九秋离思海云长。
川原近带齐封古,芹藻遥分鲁頖香。梁桷岁寒颛有待,未须回首问鲈香。
更无柏酒共桃符,一卷离骚伴竹炉。短褐有情怜岁月,敝冠无恙笑头颅。
白波东逝伤心远,青鸟西飞入望孤。久卧沧江惯愁思,不将明日问荣枯。
灯火万家欢,高楼玉漏残。舞留华月缓,歌袅绿云繁。
雪郭春初霁,烟城夜不寒。尽桥垂柳外,游女佩珊珊。
为客他乡暮,钟声出晓云。可怜今岁里,只此一回闻。
上元佳节在山城,逝水流年忽自惊。灯火殊方同节候,歌钟何处起春声。
衰残断酒江梅笑,飘泊怀乡鬓雪生。四海幸逢阳道泰,官曹端坐咏升平。
欲将斗柄作垂钩,高挂银蟾照九州。皇帝万年临宇宙,群黎无处不歌讴。
两间和气氤氲合,五色卿云烂漫浮。一曲升平人尽乐,老夫林下更何求。
千年烂熳鳌山地,少小看灯忽二毛。兵后忍闻新乐曲,月前真愧旧宫袍。
南州楼阁烟花起,北极风云嶂塞高。怅望碧天聊独立,夜阑车马尚滔滔。
溪枫一萧瑟,溪柳四缤纷。
年事有如此,吾生何足云。
登高欠能赋,有感在斯文。
欲向洲前问,哀音不可闻。
感时思弟妹,不寐百忧生。
万里经年别,孤灯此夜情。
病容非旧日,归思逼新正。
早晚重欢会,羁离各长成。
经年:经年累月,喻时间很久。
薄晚支颐坐,中宵枕臂眠。一从身去国,再见日周天。
老度江南岁,春抛渭北田。浔阳来早晚,明日是三年。