仆夫早严驾,吾行将远游。
远游欲何之?吴国为我仇。
将骋万里途,东路安足由?
江介多悲风,淮泗驰急流。
愿欲一轻济,惜哉无方舟。
闲居非吾志,甘心赴国忧。
青青孤生松,高出浮云中。下有嘉树林,上有万里风。
俯视原上草,秀色何丰茸。自顾岂不高,独立难为容。
常恐本根蠹,委此蒿与蓬。
昔嫌上界多官府,不道人间足是非。四十年来悲喜梦,倚阑閒看柳花飞。
陆沉翰墨场,春事忽云莫。文字森在眼,回首不长顾。
弃置在北门,以写忧思虑。春水泱莽浮,上有桃李树。
安得酒如江,毕竟醉烟雾。
摆落红尘想,追随汗漫游。乾坤青琐闼,云雾曲琼钩。
月照酒樽夜,风生诗句秋。神仙有汲引,随意上昆丘。
翻经灵运推不去,爱酒渊明挽不来。无复种莲人作社,空馀写影佛成台。
青枫江上沧浪吟,白月宫中鹦鹉林。非有净清心,
同道同房若断金。离居忽有云山意,清韵遥转舟楫事。
去时能忆竹园游,来时莫忘桃园记。
走马过营门,金甲吐光焰。笑我读兵书,何如去学剑。
未识龙宫莫说珠,识珠言说与君殊。空拳只是婴儿信,岂得将来诳老夫。万法从心起,心生万法生。法生同日了,来去在虚行。寄语修道人,空生慎勿生。如能达此理,不动出深坑。极目观前境,寂寞无一人。回头看后底,影亦不随身。神识苟能无挂碍,廓周法界等虚空。不假坐禅持戒律,超然解脱岂劳功。日用事无别,惟吾自偶偕。头头非取舍,处处勿张乖。朱紫谁为号,青山绝点埃。神通并妙用,运水及搬柴。十方同聚会,个个学无为。此是选佛场,心空及第归。焰水无鱼下底钩,觅鱼无处笑君愁。可怜谷隐老禅伯,被唾如何见亦羞。
挟才胜德世所薄,宁我负人天可欺。士之言行苟如此,圣经贤传将奚为。