山翁爱蜂如爱花,山蜂营密如营家。
蜂营密成蜂自食,翁亦藉密裨生涯。
每当山蜂采花出,翁为守关司徼遮。
朝朝暮暮与蜂狎,颇识蜂群分等差。
一蜂最大正中处,千百以次分来衙。
丛屯杂聚本无算,势若有制不敢哗。
东园春晴草木媚,漫天蔽野飞横斜。
须臾骈翼致隽永,戢戢不翅输牛车。
似闻蜜成有所献,俦类不得先摩牙。
重防覆卫自严密,虽有毒螫何由。
一朝大蜂出不戒,舂容靓饰修且姱。
蜻蜓忽来伺共怠,搏击少坠遭虾蟆。
群蜂仓皇迷所适,谒走欲死声呀呀。
求之不得久乃定,复结一聚犹如麻。
我来访翁亲自睹,捕髀不觉长咨嗟。
翁言蜂种幸蕃盛,众以义聚犹堪嘉。
乌衣槐安傅自古,蛮触分据两角蜗。
虽云彷佛存国族,徒以纪异其辞夸。
博劳舅妇恨翼短,鳖灵异姓争荒遐。
岂如兹蜂互推举,一体同气无疵瑕。
我邻翁言私诮责,扶伤早愧隋侯蛇。
况伊二毒俱下类,琐细不足劳鞭挝。
前尤往悔俱勿论,事会倚仗来尚赊。
新房才成蜂未壮,旧房委弃坠泥沙。
水碧衫裙透骨鲜,飘摇机杼夜凉边。
隔林恐有人闻得,报县来拘土产钱。
下南四郡三郡兵,闽盗此日真纵横。安溪莆口备惨毒,杀气上冒天为腥。
六师不发无战情,贼过一程移一程。兵骄将怯往必败,疆场之事谁曾经。
官军畏贼远护送,民兵不教将何用。坐遣群羊啖虎口,万姓何辜死无讼。
前王少女不就虏,抽身抱石沉江水。詹家少妇贼杀姑,骂贼不屈同姑死。
我歌苦节行,泪下哽咽悲不止。吾辈堂堂七尺躯,况作男儿把天纪。
清风岭,曹娥渚,长使志士哀千古。吁嗟乎詹家少妇前王女。
长江浩浩送千古,江流不断鱼龙舞。
芦花荻花愁暮云,天风吹我客湓浦。
移舟回首思故人,凄然一登琵琶亭。
琵琶亭上秦天远,琵琶亭下楚江横。
呜呼我祖唐少传,兜率天中已归去。
客来倚棹问渔翁,香山居士今何处。
冰魂雪魄挽不回,涛山浪屋空崔嵬。
樯乌惊起水鸥睡,绕船明月夜徘徊。
谪官江左秋风惨,江上黄昏月黯黯。
那堪送客闻琵琶,况对怨女不伤感。
洛阳城外虾撁陵,下有甲妓何娉婷。
花落色衰婚舶客,独守孤舟伴月明。
手抚琵琶意呜唈,挑拢撚抹缓复急。
大弦哀哀小弦悲,孤舟嫠妇岂不泣。
霓裳才歇六么鸣,四弦尽作裂帛声。
碧落黄泉两凄苦,幽愁暗恨不堪听。
凛如猿咽梧桐晚,款若莺啼春昼暖。
鹍弦转处如胡笳,宫调弹时若羌管。
江州司马一断肠,灯前老泪如雨滂。
老妇低眉娇滴滴,琵琶掩面罗衣香。
初弹如珠后如缕,一声两声落花雨。
诉尽平生云雨生,尽是春花秋月语。
罗衣揾泪向人啼,妾是秦楼浪子妻。
流落烟尘归未得,青楼昔在洛阳西。
今嫁商人岂妾意,一曲萧骚夜无寐。
秋风吹破居士心。琵琶声声堕珠泪。
居士左迁郁小邦,鼎鼐志愿犹未降。
闻其曲声见其语,万斛愁肠如秋江。
江花江草庐山下,春江花朝秋月夜。
江风飕飕江水寒,不见长安十年话。
当时风月亦有情,为伊翻作琵琶行。
居士悲乐似此妇,此妇激发居士情。
居士还朝此妇死,琵琶古声今已矣。
邦人江上建此亭,古往今来亭下水。
柿叶翻红枫叶黄,荒烟压蓬月堕樯。
星霜磨老香山句,香山骨冷今如霜。
亭空江阔情何极,一思古人一叹息。
两岸横芦今画楼,山水窟中安乐国。
江国凄凉人自悉,香山一去三百秋。
长江不管愁人恨,泪与江波不宽余流。
九江风月嗟无主,孤月依然几今古。
江头愁绝到三更,琵琶不作亦凄苦。
我来适是九世孙,思贤怀古独销魂。
悲风如舞琵琶调,哀鸟如歌琵琶弦。
古人去去不复返,孤亭寂寂寒江远。
琵琶无声万艇横,留得庐山遮醉眼。
尊前共醉泼醅香,下马谁家白面郎。见说千金能买笑,老夫那得一钱囊。
谓吾多可失之杂,与人连甍或莫识。谓吾寡合失之孤,与人倾盖或莫逆。
南来岂是无过从,一见如故髯簿公。文章未始要著语,造化莫能与争工。
半生蓬首黄卷里,不如略款习凿齿。须臾已幸复期年,咫尺犹思况千里。
羊城虎城任仃伶,梅岭不遮梦逢迎。陇头明月向人色,户外清风敲竹声。
汉廷用少公垂老,在我者大官无小。馀干县古簿书少,赤子被圣厮儿扰。
馀功始可到鱼鸟,了事犹痴仍不了。笑人莫更为人笑,我住巴山木之杪。
急足往来数晡晓,贻诗勿惮相揉矫,吾人能有几同调。
雷怒潜轰响,龙惊起喷津。
泥中滩泯迹,卧处有遗鳞。
三伏了无暑,四时长是春。
游嬉白衣老,疑是避秦人。
平生闻赤壁,今日到黄州。古戍参差月,空江浩荡秋。
艰难念时事,留滞岂身谋。索索悲风里,沧浪亦白头。
霜净波平水落湾,我行正在画图间。帘钩不用怕风日,且看江南江北山。
蚕眠小字綵笺投,绛帐遥开白玉楼。自是上官真慧眼,非关内史肯低头。
裁将桃李成香阁,薰到芝兰借翠篝。值得旁人姗笑起,胜他长跪见公侯。