秋风一夜来桂湖,天香馥郁飘云衢。虹桥跨水水飞动,湖光如练烟中铺。
烟中词客数来往,三尺绿波摇画舫。双桨划破碧琉璃,白鹭惊飞时三两。
半山偃蹇露华泫,峭风吹花浮水面。游鱼吸水并吸花,树影亦为鱼吞咽。
桂树转东舟转西,树梢直与城堞齐。金栗飘香气郁葱,归鸦如墨酿霜啼。
桂叶冷云苍且碧,斜阳穿树红于血。花光黄晕真珊瑚,衬以粉墙成五色。
色映亭台生辉光,鸣筤深护清晖堂。阑干倒影池清浅,枯荷数柄留古香。
记得去年嬉好春,芳草如茵蹋软尘。风光转眼千万变,人生聚散等浮萍。
新诗吟罢酒频倾,与君小别心绪萦。不知明月几时有,冰壶一洗襟怀清。
玉腰曾傍杳林隈,芳草斜阳舞几回。香冷仍然依晚菊,魂痴犹是伴寒梅。
霜天月晓寻花去,风雪灯残入梦来。何处冷笺摊一幅,滕王图画写低徊。
空溪淅淅复淅淅,一夜风响如霹雳。
云纷天晦急雪来,半是虚花半成汁。
初时点户湿有声,瑟如帘下击秦筝。
须臾上下雨且冻,满地蹴裂黄河冰。
冰荒荒兮雪离离,乍融乍合白垂垂。
千家瓴瓦一时结,大如木扇长如锥。
茫茫山川望不见,但对孤城白于练。
忽然众鸟齐飞呼,千株万树都封遍。
碎者作花聚作叶,疑是梨花夜开月。
披枝摇曳无数鸣,又如列戟兵扬声。
城中万户闭不出,一老临河独叹息。
问之低头手把树,十年木介曾如是。
冰荒田没盗贼起,至今卖子归无处。
往时腊尽今况春,雷动草出水有潾。
南市白米斗钱百,四方在在流饥民。
含咨相坐未卒语,雪风吹湿头上巾。
关门且抱床下瓮,唤妇当垆自煮鳞。
豸冠讲武荷兰城,令肃惟闻铁甲声。襟带六州开要镇,屏藩一郡驻专营。
牙樯日暖鲸鲵靖,鼓角风高燕雀惊。自是圣朝勤远略,重臣冬狩坐谈兵。
一架蔷薇满袖香,同行谁不羡红妆。平生最爱清幽事,肯惜凌波绕曲廊。
逃名以酒转名高,醉里张髯骂二豪。日月已为吾户牖,何妨东海作醇醪。
提剑荆卿勇绝伦,浪将七尺殉强秦。燕仇未报韩仇复,状貌原来似妇人。
行行离故里,洒泪别交亲。
明发过湘水,应为更远人。
雨侵山树晓,花落莫江春。
何事怀簪组,风尘白发新。
谁泼烟云六尺绡,寒山秋树晚萧萧。
十年来往吴淞口,错认溪南旧板桥。
香炉峰高天削出,湖面蒸云欲吞日。
列仙上凿炼丹台,高人下筑藏书室。
盘纡一道行者通,民居僧寺有无中。
斜阳影射樵斧白,疏星光杂渔灯红。
楼船风高殷箫鼓,去急不须人奋橹。
栖禽惊散苦无情,断林赖有苍烟补。
人间此景何处看,惨淡今从画中见。
小皴大染设色真,粉本徒令工作眩。
书画长留岁月过,怪来欧公悔无多。
南堂一赏到白发,快雨时晴纵啸歌。