画堂春暖绣帏(wéi)重,宝篆(zhuàn)香微动。此外虚名要何用?醉乡中,东风唤醒梨花梦。主人爱客,寻常迎送,鹦鹉在金笼。
春意暖暖的画堂,绣花帏幕一重又一重,香炉里缭绕的香气微微颤动。身外的虚名要它有什么用?醉乡中,东风唤醒了梨花一般的春梦。主人好客,热情的迎送,看见鹦鹉在金笼里声声学舌。
画堂:汉代宫中的殿堂,后泛指华丽的堂舍。绣帏:绣花帏幕。宝篆香:形容缠绕的香烟的形状有如篆形的古文字。梨花梦:指像梨花一般开才即败的春梦。
三唤声中负不平,与师百万欲干城。
谁知菡萏峰前路,削木书名有伏兵。
日来月往相催迁,迢迢星岁欲周天。无冬无夏卧霜霰,
水冻草枯为一年。汉家甲子有正朔,绝域三光空自悬。
几回鸿雁来又去,肠断蟾蜍亏复圆。
破瓶落井空永沈,故乡望断无归心。宁知远使问姓名,
汉语泠泠传好音。梦魂几度到乡国,觉后翻成哀怨深。
如今果是梦中事,喜过悲来情不任。
莫以胡儿可羞耻,恩情亦各言其子。手中十指有长短,
截之痛惜皆相似。还乡岂不见亲族,念此飘零隔生死。
南风万里吹我心,心亦随风度辽水。
行尽胡天千万里,唯见黄沙白云起。马饥跑雪衔草根,
人渴敲冰饮流水。燕山仿佛辨烽戍,鼙鼓如闻汉家垒。
努力前程是帝乡,生前免向胡中死。
浮坳岂方舟,食饵非巨鳞。
凤兮不在苞,所贵鸣及辰。
当门兰蕙锄,何况在野芹。
拥肿虽可羞,美材只为薪。
促促岁阴生,感念增苦辛。
草草眷徂物。
契契矜岁殚。
楚艳起行戚。
吴趋绝归欢。
修带缓旧裳。
素鬓改朱颜。
晚暮悲独坐。
鸣鶗歇春兰。
云霭浮空半雨晴,茅簷未忍扫残英。
欲将春物飘零尽,只有黄鹂一两声。
浮萍蔽绿水。杨柳何依依。繁华正葳蕤。浮云含愁气。
悲风坐自叹。团团三五日。皎皎曜清晖。炎景时郁蒸。
海沸沙石融。