老大登高陪少壮,芒鞋荒径步行迟。酒阑人醉风吹倒,好似参军落帽时。
萸节今朝是,秋光又一年。
但教樽有酒,休问箧无钱。
白发羞唐帽,黄花识晋贤。
龙山渺何许,回首思凄然。
欲赋前贤九日诗,茱萸相斗一枝枝。
可怜宋玉情无限,争似陶潜醉不知。
绿鬓爱随风景变,黄华能与岁寒期。
登高回处狂多少,笑杀襄阳拍手儿。
捣餈篘酒荐新春,叹息年来甔石空。
不惜解衣供一饷,要令稚子识家风。
去年此日还为客,今岁重阳暂到家。黄菊不堪簪白发,西风休更落乌纱。
新篘蚁瓮何妨醉,旧事龙山亦可誇。伫立盖峰千仞表,无穷幽思接烟霞。
与客同登蓟北台,菊花元傍晚阳开。风回陌上燕云起,木落霜前朔雁来。
最爱孟嘉能落帽,不妨陶令重衔杯。欣逢佳节须乘兴,陇笛胡笳暮更催。
今日云景好,高斋空复情。开尊延夕景,搴菊泛流英。
地与陶潜迥,思同谢朓清。长歌待松月,曲尽亦何营。
何处发昆崙,连乾复浸坤。波浑经雁塞,声振自龙门。
岸裂新冲势,滩馀旧落痕。横沟通海上,远色尽山根。
勇逗三峰坼,雄标四渎尊。湾中秋景树,阔外夕阳村。
沫乱知鱼呴,槎来见鸟蹲。飞沙当白日,凝雾接黄昏。
润可资农亩,清能表帝恩。雨吟堪极目,风度想惊魂。
显瑞龟曾出,阴灵伯固存。盘涡寒渐急,浅濑暑微温。
九曲终柔胜,常流可暗吞。人间无博望,谁复到穷源。
何处发昆仑,连乾复浸坤。波浑经雁塞,声振自龙门。岸裂新冲势,滩馀旧落痕。横沟通海上,远色尽山根。勇逗三峰坼,雄标四渎尊。湾中秋景树,阔外夕阳村。沫乱知鱼呴,槎来见鸟蹲。飞沙当白日,凝雾接黄昏。润可资农亩,清能表帝恩。雨吟堪极目,风度想惊魂。显瑞龟曾出,阴灵伯固存。盘涡寒渐急,浅濑暑微温。九曲终柔胜,常流可暗吞。人间无博望,谁复到穷源。
十日花时九雨风,年年百五病愁中。
春寒不禁香箦火,红归青烟忆汉宫。