念尔真成汗漫游,烟波一艇傲深秋。从探茂苑名山尽,且为愚溪少日留。
彩笔老凭添气象,青鞋轻自吐风流。题桥剩有王孙字,时复摩娑缓别愁。
坦庵一老人,荡荡躬履素。里多明哲士,琅琅相标署。
词翰犹若新,人与庵非故。居易仰前修,宅平谐所慕。
介然桃李蹊,迷阳安得妒。方寸苟不夷,羊肠起中路。
寄言宅相子,毋为狭邪误。
谴绻西郭门,仓惶见车辕。岂无连珠泪,哽咽不能弹。
车人唱登程,掩耳畏游环。鸿雁孤飞鸣,噭噭悲以酸。
岁暮有临岐,乃在兄弟间。况我罗家难,严亲滞深犴。
百恤在二人,行留竟何言。留者差一身,行者百念攒。
白日布高天,不照幽谷寒。高天会有卑,幽谷会有迁。
豺虎卧中逵,狐狸为司藩。勖哉閟其口,毋乃令人传。
陂泽连山脚,风烟接海滨。孤鸿悲远客,残菊伴陈人。
酒尽瓶枵腹,炉寒客曲身。老翁殊耐事,一笑自回春。
骄气年来痛自锄,似能略契度关书。
神光出眦夜穿帐,胎发满头晨映梳。
吾道元知非土苴,此身那可付丘墟?岷山幸有丹炉在,青壁何时共结庐?
折柳湖南别尚新,书来已见柳摇春。
故情有此胶投漆,薄俗从渠越视秦。
长剑拄颐那复梦,短衣掩胫未全贫。
有诗亦欲频持寄,肠断西江六六鳞。
若耶北与镜湖通,缥缈飞桥跨半空。
陵谷双迁谁复识?我来徙倚暮烟中。
两楹梦後少真儒,毁誉徒劳岂识渠?孟子无功如管仲,杨雄有赋似相如。
敬王事业知谁继,准易工夫故不疏。
孤学背时空绝叹,白头穷巷抱遗书。
社日取社猪,燔炙香满村。
饥鸦集街树,老巫立庙门。
虽无牲牢盛,古礼亦略存。
醉归怀余肉,沾遗偏诸孙。
今日之集何佳哉!入关剧饮始此回。
登山正可小天下,跨海何用寻蓬莱。
青天肯为陆子见,妍日似趣梅花开。
有酒如涪绿可爱,一醉直欲空千罍。
驰酥鹅黄出陇右,熊肪玉白黔南来。
眼花耳熟不知夜,但见银烛高花摧。
京华故人死太半,欢极往往潜生哀。
聊将豪纵压忧患,鼓吹动地声如雷。