将军名字著华戎,露甲曾收不战功。
马革裹尸忠贯日,虎头食肉气如虹。
云屯欲倚金城重,星陨俄惊玉帐空。
好像祁连筑新家,鼓鼙遗恨意何穷。
彼美谁欤子,崭然早见称。缀文当世有,惟汝小年能。
稚齿为星凤,清姿秀玉冰。联章成脉络,缉句合规绳。
颖悟过长吉,推扬自少陵。可怜东鲁客,头白短檠灯。
倚马休夸速藻佳,相如终竟压邹枚。
物须见少方为贵,诗到能迟转是才。
清角声高非易奏,优昙花好不轻开。
须知极乐神仙境,修炼多从苦处来。
饯行临上节,开筵命羽觞。回池泻飞栋,浓云垂画堂。
疏槐未合影,仄日暂流光。园梅敛新藻,阶惠结初芳。
七十馀年真一梦。朝来寿斝儿孙奉。忧患已空无复痛。心不动。此间自有千钧重。
早岁文章供世用。中年禅味疑天纵。石塔成时无一缝。谁与共。人间天上随他送。
七十多年的人生真像一场大梦。而今寿辰儿孙奉酒。从前的是非忧患早已乘风早已成空,再不引痛楚凄恻。心如磐石风雨不动。其中播迁怎生沉重,千钧形容。
早年文章为政为世。中年时笔落生禅,却像是上天要让我明白的。石塔当年落成时不生缝隙,完好无损。如今如何了,又有谁与我同游?人间已换,天上似远,随意吧,随意谁送谁游。
分手临对影,形似犹狐疑。抚影重怀人,能生别后思。
枫阴荻岸晚烟开,鹤膝逡巡践碧苔。隔岁相看颜似旧,衰年无据漏仍催。
清宵疏雨喧梧叶,草阁归云腻竹胎。薄遣新欢消夙昔,临觞聊罢筑声哀。
挂冠心迹与谁明,海阔天遥万里行。岩畔直松伤早伐,仗前朝马戒先鸣。
国恩可报身方健,家债初偿事少萦。莫把五湖疑范蠡,古今豪杰本同情。
御茶贡了文书阒,静一堂深生昼寂。木兰花谢叶成阴,霁日辉辉荡轻碧。
主人为我开芳筵,滟滟金樽泛春色。举杯相属念我行,赠以长篇重圭璧。
联官共职诚意钧,踰岁光阴驹过隙。自惭老钝于事疏,每幸高才见禆益。
招携地宝溢课输,立遣讼筒平郁抑。隔州移粟赈疲氓,指日驱兵斩狂贼。
走章驰檄公事外,间有赓酬副清适。搜罗绝景穷造化,铺写幽情露胸臆。
今朝饮别接殷勤,判袂分岐在朝夕。萍蓬邂逅难期度,鱼雁附托宜频的。
愿聆三节促归轩,聊慰驰情想风格。
洞门流水地仙家,弃禄归来饵晓霞。不比钟山多怨语,未饶金谷足名花。
风弦静舞千龄鹤,夜枕閒听一部蛙。此乐人间无觅处,只应天畔有灵槎。