滦江晴漾首山前。玉为渊。秀相连。总把华英,都付使君贤。梅竹堂深歌吹动,香似雾,酒如川。列城千里听鸣弦。颂声喧。觉春偏。争遣翱翱,犹是贰车权。满泛一杯添寿酒,悬斗印,看他年。
髻鬟狼籍黛眉长,
出兰房,别檀郎。
角声呜咽,星斗渐微茫。
露冷月残人未起,
留不住,泪千行。
恩重娇多情易伤,
漏更长,解鸳鸯。
朱唇未动,先觉口脂香。
缓揭绣衾抽皓腕,
移凤枕,枕檀郎。
恩重娇多情易伤,漏更长,解鸳鸯。朱唇未动,
先觉口脂香。缓揭绣衾抽皓腕,移凤枕,枕檀郎。
髻鬟狼藉黛眉长,出兰房,别檀郎。角声呜咽,
星斗渐微茫。露冷月残人未起,留不住,泪千行。
东风吹恨上眉弯。燕初还。杏花残。帘里春深,帘外雨声寒。拾翠芳期孤负却,空脉脉,倚阑干。
流苏香重玉连环。绕屏山。宝筝闲。泪薄鲛绡,零露湿红兰。瘦却舞腰浑可事,银蹀躞,半阑珊。
西陵归来忽千古,操也何尝称魏武。黄牛峡口不曾来,亦有巴人建祠宇。
巴人日日迎送神,男能唱歌女能舞。一方说是鬼奸雄,血食依凭出巫语。
精灵托汝据荆襄,魂魄何由归邺许。今年偶值申屠君,削吾尊罍彻吾俎。
茫茫穹壤复何之,夜夜荒林怨风雨。无颜可见山阳公,有恨犹思茂陵土。
当时贼汉岂独孤,同日举兵皆可数。高文一落在人间,只得群公诮狂虏。
寄与扶倾济弱人,慎勿欺心背其主。
冰肌绰约态天然。淡无言。带蹁跹。遮莫人间,凡卉避清妍。
承露玉杯餐沆瀣,真合唤,水中仙。
幽香冉冉暮江边。佩空捐。恨谁传。遥夜清霜,翠袖怯春寒。
罗袜凌波归去晚,风袅袅,月娟娟。
海棠风韵玉梅春。小腰身。晓妆新。长是花时,犹系茜罗裙。一撮精神娇欲滴,说不似,画难真。楼前江柳又江云。隔音尘。泪沾巾。一点征帆,烟浪渺无津。万斛相思红豆子,凭寄与个中人。
虚中空外认盈盈。喜前程。看分明。占得真坚,慧照助新声。
五座门开通出入,任来回,好游行。
高峰□上便纵横。结云棚。势峥嵘。滚出灵光,一点似朱樱。
彩色般般笼罩定,处清凉,永长生。
初日笼霞,和风催柳,点缀江春。香尘十里,著意送行人。
背指严城万雉,听笳鼓、四载从军。滕王阁、虚陪胜宴,曾费雄文。
为谢阮刘群,挥彩笔、壮游桂海金潾。马当借助,掷璧问江神。
问尔文章九命,三生业、可证前因。番风紧、蒲帆饱拽,轻溯南云。