翠螺山前江水清,采石矶上山烟横。王孙一去无消息,万古江山空复情。
忆昔星精初破梦,天上神官亲抱送。暂令金宿歇光芒,要使人间识麟凤。
一朝名字闻金阙,狂歌痛饮君王侧。题诗不识高将军,一曲清平留不得。
浔阳白日风翻波,夜郎宵雨瘴烟过。到处天涯感流落,逢场啸傲从讥诃。
归来偶过青山趾,牛渚茫茫月如水。两浆船头著锦袍,醉吟百尺沧波里。
船在江心月在天,江妃月姊斗婵娟。翻身一跃骑鲸去,长庚炯炯光依然。
至今明月清风夜,疑有笙鹤来山巅。
西风聒耳过黄芦,万水东流草树枯。蟾阙一年秋色远,鹊桥万里客心孤。
青山故国新丰市,芳草王孙旧酒垆。壮志未磨天地阔,剑光耿耿照江湖。
虎踞龙蟠古帝州,长江依旧束东流。六朝歌舞秦淮月,百战兴亡燕子秋。
宫阙齐梁迷故土,亭台王谢总荒丘。年年画舫游人醉,谁听中宵杜宇愁。
大元不杀文丞相,君义臣忠两得之。义似汉皇封齿日,忠于蜀将斫颜时。
乾坤日月华夷见,海岭风霜草木知。只恐史官编不尽,老夫和泪写新诗。
水城百堵见廛闾,鱼米生涯乐有馀。渐觉津沽风物近,青红儿女钓人居。
拥旄为汉将,汗马出长城。长城地势险,万里与云平。
凉秋八九月,虏骑入幽并。
满合虚红怕动摇,尚书知重赐樱桃。揉蓝尚带新鲜叶,泼血犹残旧折条。万颗真珠轻触破,一团甘露软含消。春来老病尤珍荷,并食中肠似火烧。
谁道君门万里遥,君恩寸尺也难消。非缘截发天无二,安得旌门诏有条。
节义昭彰孙子职,纲常扶植圣明朝。贞嫠自古皆无为,九死何心向紫霄。
燕政托揖让,社稷墟齐兵。昭王图雪耻,求士千金倾。
壮哉乐毅士,报以七十城。当时重其略,国乘传荣名。
于期颈自刎,荆轲计不成。一感知己恩,九死其所轻。
寥寥千载馀,烈风争日明。
钟阜犹存王气销,石城自打晚来潮。行逢旧燕乌衣巷,偶听残莺白下桥。
风月一天袁虎咏,衣冠满地阿龙超。临觞莫漫悲千古,六十年前是六朝。