升仙台前白玉碑,柱石拿攫龙之而。鸿文载在御制集,初不假手词臣为。
我来摩挲一再读,颠者踪迹大可疑。忆昔元人失其鹿,群雄角逐争驱驰。
濠州布衣人未识,芒砀云气常随之。金陵一朝定九鼎,六合不足烦鞭笞。
是时楚兵最剽悍,不自量力来交绥。国家将兴有先兆,天遣来告贞元期。
明明天眼识王气,故以险怪惊愚蚩。英君往往谋略秘,计大不许寻常窥。
亦如田单破燕骑,神道设教尊军师。不然兹事乃近诞,小数何足夸权奇。
白旄一麾江汉靖,军前长揖从此辞。留侯自伴赤松去,谷城空立黄石祠。
天池之山高巍巍,竹林仙驭杳莫追。鹤归倘记石华表,世代已逐沧桑移。
百年雨露在山泽,惟有松柏参天枝。
猿不闻呼僧已归,翠烟依旧锁崔嵬。
水今流向人寰去,山昔飞从佛国来。
古径夏寒风落木,苍崖阴润雨生苔。
客缨自喜无尘濯,歌罢沧浪饮一杯。
行路难,路多岐。青天白日光洞地,出门相背东西驰。
忆昔贫贱时,两情如胶漆。共言生死不相违,握手披肝誓天日。
君今得意成大勋,金章封侯蒙主恩。六曹贵臣却避马,两府官僚趋过门。
一朝富贵谁能及,翻笑傍人百忧集。平生金石安足论,对面云泥不相揖。
世事悠悠安可期,芳春花木秋易衰。冰霜岁寒不改色,却羡南山松柏枝。
守隘一夫何处在,长桥万里只堪伤。
纷纷塞外乌蛮贼,驱尽江头濯锦娘。
条风开献节,灰律动初阳。百蛮奉遐赆,万国朝未央。虽无舜禹迹,幸欣天地康。车轨同八表,书文混四方。赫奕俨冠盖,纷纶盛服章。羽旄飞驰道,钟鼓震岩廊。组练辉霞色,霜戟耀朝光。晨宵怀至理,终愧抚遐荒。
锦笙翠蛾心莫疑,色销言忤情遽离。偶投响诺山岳移,背面诋訾孰复知。
川涂忧风备其舟,彼风东西流,波翻浪侧时不休。
泊船倚岸缆树根,彼何者鸟翻然喧,愿置此曲令心烦。
窗光落晚翠,庭气霭凉阴。静数门前树,归来沙际禽。
世涂殊冷暖,人事信升沈。清净西林月,明明照此心。
安步踏暄阳,松冈更柳塘。溪山为我好,花鸟使春忙。
欲就观垂钓,因行过石梁。问鱼浑不应,心迹两茫茫。
犹怜膝下竞儿嬉,岁月光阴去若驰。
闲倚阑干思旧事,却如故老话淳熙。
扫除六尘迹。点检现前,真个消息。慧光赫。亲拈出、妙用灵根端的。越声色。一曲威音非律吕,超今古,琅琅谁听得。湛然万里云收,晴天阔。月华白。纵横金田觉海,笑巴歌诌诌,葛藤千尺。泯情识。空劫外、门掩苍苔闲寂,致虚极。枕上江山春色好,松花老、香风飘广陌。此时作个逍遥,一烟霞客。