一见油然慰所望,巾车更辱到他乡。
相从乐处光阴速,索笑浓时意味长。
樽酒未堪留好客,湖山早已关归艎。
秋来尚忆门前路,莫惜溪头屡买航。
零落栖迟一杯酒,绿凸蛮觥奉君寿。湖花江月前后邻,寒风又变为春柳。
离鸾别凤烟梧中,曦轮送客沟水东。霜白松溪转斜盖,世间何处无春风。
居人怯中夏,行子发长安。尊酒怜乡国,天风思羽翰。
莺声春尽少,江色夜深寒。回首孤帆远,谁歌行路难。
周郎二十四年少,盖世功名随一燎。
亲提三万走曹瞒,不以敌勍恨兵少。
豫州失匕已胆折,一日目明惊二妙。
最怜黄盖不知名,吏士相从倚营啸。
阿奴火攻本无策,破竹自繇人不料。
贪降纳侮理固宜,泥淖华容几尽剿。
西来行师有绝地,毋乃重诒千古笑。
镞湛纵是差可认,鼎峙讵关谋所召。
二乔春锁何足言,从此天光遂分耀。
我闻汉贼久染指,奋毒摇牙噬江表。
八荒囊括岂复遗,一蹙吴宫已为沼。
当时乘胜下部骑,考地当居楚南徼。
蒙冲逆斗须上流,揖寇那容越津要。
武昌霸基跬步耳,肯使国畿纷戟旐。
坡仙访古特寓意,横槊雄姿谁与吊。
故将异地眩疑辞,政恐因讹启讥诮。
沧浪六月卷晴雪,历历江山人物眇。
崩空乱石今几存,仿佛栖巢尚惊鸟。
夜深刁斗声四发,星斗满空群籁悄。
便须唤起紫绮裘,孤鹤南天楚江晓。
君家天津南,我家孟津北。都因看花来,相逢不相识。
水接舟航陆接鞍,忙中光景静中看。
无穷宇宙规模远,出格池台制度宽。
一水斯须分静僻,四桥缭绕照波澜。
拟分风月知何日,且趁鲈鱼整钓竿。
问君西去与谁亲,吴楚山川满目新。贾傅有才终大用,杜陵无计岂长贫。
凤凰台古思明月,采石江空梦白蘋。几欲西风斟别酒,不堪零露满衣巾。
一夜风兼雨,翠肥红也肥。可怜双蝴蝶,飞却不能飞。
为爱金陵秀,中原地不殊。洛阳山最胜,天阙景还符。
匝匼层峦涌,参差列岫敷。入郊青未了,绕郭势如趋。
东晋犹西晋,新都拟旧都。有峰皆北向,凭水作横图。
太白方辞阙,轻舟竟入吴。登临回忆处,嵩少梦游无?
去岁南乘下峡舟,西归仍此听巴讴。
题桥亦浅丈夫事,未赎当年犊鼻羞。