儿童鸡犬语声喧,桑柘萦纡绿蔽川。斗觉门庭兰玉盛,更将箫鼓乐丰年。
谁遣西来负岳云,自由归去竟何因。山龛薜荔应残雪,
江寺玫瑰又度春。早岁便师无学士,临年却作有为人。
何妨夜醮时相忆,伴醉佯狂笑老身。
社莲惭与幕莲同,岳寺萧条俭府雄。冷淡独开香火里,
殷妍行列绮罗中。秋加玉露何伤白,夜醉金缸不那红。
闲忆遗民此心地,一般无染喻真空。
名岩拟共花时见,渺渺芝田空复情。绣斧春当霄汉立,彩帆今傍斗牛行。
南州烟水还徐稚,京洛风云逐马卿。日暮沧江相失后,可无献纳慰平生。
窈窈岩壑姿,迢迢契幽赜。缅怀天台胜,遂寄山水癖。
赤城淹岁晏,所恋有三益。壮阴屈微阳,关山雪盈尺。
虽嗟轨路阻,稍喜缁尘息。巾峰入草堂,天葩进瘆
倪侯隐南国,食禄二千钟。谁识神仙骨,长栖富贵丛。
梅花行岭外,雁字过蛮中。何日飞寻女,而将黄鹤同。
岁华垂改月犹圆,寒夜长思一欿然。从政谩图行幼学,济民何术禦凶年。
消忧姑酌贤人酒,托德唯瞻刺史天。安得居诸如过隙,早看麰麦被原田。
初逢青琐彦,下榻一宵同。
月落棋声里,春回烛影中。
放歌还楚调,扶醉有巴童。
上苑遥相问,梅花定几丛。
莫邪三尺照人寒,试与挑灯仔细看。
且挂空斋作琴伴,未须携去斩楼兰。
巑岏翠壁倚云端,红树人家带碧湍。偶尔会心为客处,只疑身在梦中看。
我承明诏远观光,付尔琴书与雪窗。好笃男儿灯火志,莫随浮俗一般忙。