不见汤师久,病眠时序深。
忽惊朱夏过,真负碧云吟。
他日虎溪约,同时凤阙心。
未论应去住,杖屦且相寻。
发随秋叶落,心共晓云舒。
稍改新题句,浑忘旧读书。
林争移树鸟,池响食萍鱼。
无限悠然意,凉天独步余。
惆怅江东日暮云,我来君去苦离群。
不知此日君思我,还似当时我忆君。
花落春衫试剪裁,石头城下楚帆开。
凭谁为报清江吏,麦雉鸣时县令来。
短衣匹马,白头重过洛阳城。百年一梦初惊。寂寞高秋云物,残照半林明。澹横舟古渡,落雁寒汀。河山故亭。人与镜、两峥嵘。争信黄垆此日,深谷高陵。一时朋辈,谩留住、穷途阮步兵。尊俎地、谁慰飘零。
素蟾散彩,九秋风露发清妍。常娥尽有情缘。留著三五盈盈,永夜照凭肩。看晚妆临镜,若个婵娟。寻常月圆。恨都向、别时偏。几度邮亭枕上,野店尊前。珠明玉秀,算一日、相看一日仙。人共月、长似今年。
崔郎胸次奇突兀,兴来从人索纸笔。斯须千峰万峰出,底用一石画五日。
上饶道人列仙癯,示我新作云巢图。涂岚抹雾思更逸,古色满眼苍寒俱。
重溪叠谷各异状,坏木崩石森相向。翠微最上云所栖,道人又在云之上。
数椽丹室荫白茅,团团云间如一巢。拂衣拂著宿鹤背,挂剑挂落长松梢。
空濛杳霭迷处所,岂复漂摇畏风雨。既非鸟窠老衲子,无乃中林古巢父。
填窗拥户昼不开,神光隐见金银台。云之君兮凤为马,往往玉箫吹月来。
道人几年游上国,卖药壶中人不识。洞玄宫观一黍珠,灵秀似与仙都敌。
故巢未破归便得,归到玉山多美石。我诗毋刻刻此图,留照千秋山水碧。
热海气蒸为喜雨,冻城寒结就愁阴。中心甚欲期真宰,教使人知造物心。
弓月山风长似箭,烛龙军火乱如星。祇除尽挽天河水,可洗兵尘战地腥。
黑水且谁为翠水,白山元自是冰山。得非烟容乘龙火,为煽洪炉到世间。