百年弓剑入桥陵,岂料三泉化劫尘。
空有鱼灯照荒土,忍将玉轴问遗民。
苍梧日落啼丹雀,金粟云深卧石麟。
寒食家家上后冢,六宗盂饭属何人。
瀚海赤沙赤如赭,绵亘大漠无端倪。星汉界天海界地,其广千里狭半之。
飞鸟解羽或傅会,游鱼蕴石良神奇。红鹾曝日水咸苦,谓陆为海其以兹。
革囊载水乃可渡,不者人马皆渴饥。汉家健儿数绝此,几人生全几人死。
海西落日大如轮,故鬼啾啾叫新鬼。
旅巢几百指,水国漫三年。
极望只秋草,归耕惟石田。
不成便招隐,渐拟欲安禅。
那得苏司业,相逢乞酒钱。
乡路三百里,独归衣正单。凉风紫洲水,斜月白沙滩。
灯火期方远,关山岁欲阑。倚门应望汝,莫慢驻征鞍。
烟轻雨小,
紫陌香尘少。
谢客池塘生绿草,
一夜红梅先老。
旋题罗带新诗,
重寻杨柳佳期。
强半春寒去后,
几番花信来时。
佩剑携书入帝京,秋容如画照行程。三千道路虽迢递,万里烟霄绝坦平。
丹汉风高鹏翼健,晓天霜浅马蹄轻。好将掷地金声赋,夺取前春榜上名。
羡君休作尉,万事且全身。寰海多虞日,江湖独往人。
姓名何处变,鸥鸟几时亲。别后吴中使,应须访子真。
去日重阳后,前程菊正芳。行车辗秋岳,落叶坠寒霜。
云入汉天白,风高碛色黄。蒲轮待恐晚,求荐向诸方。
飘蓬多塞下,君见益潸然。迥碛沙衔日,长河水接天。
夜泉行客火,晓戍向京烟。少结相思恨,佳期芳草前。
中州人物旧家声,皎皎风姿玉雪明。过海綵舟无百里,传经绛帐有诸生。
夜瞻北极天如盖,晓望东瀛水似城。椒子花开春又暮,好将书札慰离情。