四月黄梅细雨催。荼蘼开过枣花开。柳条不属春拘管,勾引乌衣燕子来。
懵懂疑云,冥濛胜雪,扰乱一天晴色。勿笑东风,弄春光无力。
苍茫独立哦诗,江城五月,落梅不假吹笛。海上成连,有鹭鸥相识。
打头天地都窄。御寇风、九垓鹏翮。踪迹怕沾泥,谢绝浪飞,关山南北。
与人竞路悔畴昔。纵化池萍,空作可怜碧。鸦墨。
任万千结阵,相忘皂白。
行行异沂海,依依别路歧。水苔随缆聚,岸柳拂舟垂。
石菌生悬叶,江槎流卧枝。烛尽悲宵去,酒满惜将离。
馆娃宫外邺城西,
远映征帆近拂堤。
系得王孙归意切,
不同芳草绿萋萋。
江南江北雪初消,漠漠轻黄惹嫩条。灞岸已攀行客手,
楚宫先骋舞姬腰。清明带雨临官道,晚日含风拂野桥。
如线如丝正牵恨,王孙归路一何遥。
玉皇端拱白云乡,扣额何时上绿章。威凤祥麟都网尽,后人谁更说昭王。
杨柳枝词扫一篇。寄谁边。一于一郝二刘仙。诉些言。好与丘刘谭马子,共搜玄。九还七返行功全。去朝元。
猛弃荣华儿女妻。悟玄机。腾腾兀兀任无为。做憨痴。云水不游芳草径,内行持。功成行满独何之。赴瑶池。
日里金鸡叫一声。梦初惊。清风枕上有馀清。酒初醒。雾卷云收天似水,月初明。虚堂寂寂绝尘情。性初平。
淮南常岁冬犹燠,今年阴沴何严酷。黑云漫天一月昏,大雪飞扬平压屋。
风力轩号助其势,摆撼琳琅摧冻木。通宵彻昼不暂停,堆积楼台满溪谷。
有时造出可怜态,柳絮梨花乱纷扑。乘温变化雨声来,度日阶庭恣淋漉。
几萦寒霰不成丝,骤集疏檐还挂瀑。蛰蛙得意欲跳掷,幽鹭无情成挫辱。
罾鱼江叟冰透蓑,卖炭野翁泥没辐。闾阎细民诚可哀,三市不喧游手束。
牛衣破解突无烟,饿犬声微饥子哭。我闻上天主时泽,亦有常数滋农谷。
膏润均于一岁中,是谓年丰调玉烛。此来盛冬过尔多,却虑麦秋欠沾足。
太守忧民仰天祝,愿曙氛霾看晴旭。望晴不晴无奈何,拥被醉眠头更缩。