春呼群艳与偕藏,残英风劝作清狂。
消愁贤圣酬酢寡,破睡枪旗幽兴长。
无计河西寻杜家,海棠空咏去年花。
烦君为谢郭少尹,欲买缠头迎犊车。
共道芳春好,其如老病侵。谁同一樽酒,时醉百花阴。
应接非吾事,疏狂见客心。因思故山侣,怅望白云深。
为爱君才王勃流,樽前相对赋高秋。关山回首偏多路,风雨惊心各一楼。
老去自知能放达,古来谁不重交游。匣中宝剑藏灵异,莫使龙光天外浮。
武陵贤宰多爱民,若使逋逃犹避秦。城头常悬岁时雨,洞口不隔天地春。
君探奇踪问渔父,鸡犬日閒似太古。一涧如空石作桥,千家相接蓬为户。
辍棹问津沅水西,厚俗非关晋风土。沙丘半路没祖龙,阿房那听咸阳钟。
荆南斜日莽迢递,目穷候雁徒支筇。我欲胜游系怀抱,昨夜梦着巴陵道。
谁能写出桃源图,仙花长红春长好。含毫搆思通神明,汉江髣髴东流声。
寄我半幅见两绝,兼之大篇殊纵横。斗室豁然入浩渺,坐间波动烟霞生。
蒋王云仍岂凡骨,一脉来自建康城。杨子相知念衰老,建安回首中原情。
黄山夜泊芦花滩,北斗垂天篷底看。有客吴吟促我兴,调高上彻浮云端。
蛟龙侧耳海波静,猿狖无声山月寒。悠悠半空倏忽堕,金石交音满吾坐。
曲罢始闻新都钟,枫林烟岸闪渔火。今夕佳会复何许,乘秋早发横江舵。
谁磨紫石作双鱼,绕以清流泛酒觚。祗使幽人添醉逸,山林未快忆江湖。
雍然凤之雏,杰然龙之驹。九天无乱云,万里多坦途。
霜蹄风翮一朝举,疲驽燕雀安能俱。
春泉青似澱,春嶂碧于螺。
远近随吾意,芒鞋幽兴多。
人生行乐尔,富贵复如何。
难与时人道,风前独放歌。
不是乘春绿,终无变节黄。惟应清白操,岁晚映冰霜。