展开阅读全文
我生天地间,独作南宾雁。哀鸣慕前侣,不免饮啄晏。
虽蒙小雅咏,未脱鱼网患。况是婚礼须,忧为弋者篡。
晴鸢争上下,意气苦凌慢。吾常吓鸳雏,尔辈安足讪。
回头语晴鸢,汝食腐鼠惯。无异驽骀群,恋短豆皂栈。
岂知潇湘岸,葭菼蘋萍间。有石形状奇,寒流古来湾。
闲看麋鹿志,了不忧刍豢。世所重巾冠,何妨野夫丱.
骚人夸蕙芷,易象取陆苋。漆园逍遥篇,中亦载斥鷃.
汝惟材性下,嗜好不可谏。身虽慕高翔,粪壤是盻盼。
或闻通鬼魅,怪祟立可辩。硩蔟书尚存,宁容恣妖幻。
昔年双颉颃,池上霭春晖。霄汉力犹怯,稻粱心已违。
芦洲寒独宿,榆塞夜孤飞。不及营巢燕,西风相伴归。
离群应已久,远地只孤飞。月冷呼声疾,云閒顾影稀。
萧萧蒲苇老,粒粒稻粱微。几夜回塘梦,分明向北归。
只影翩翩下碧湘,傍池鸳鹭宿银塘。虽逢夜雨迷深浦,
终向晴天著旧行。忆伴几回思片月,蜕翎多为系繁霜。
江南塞北俱关念,两地飞归是故乡。