点滴茅檐雨,长宵不肯晴。
残缸待鸡唱,倦枕厌枭鸣。
已践衰残境,况兼羁旅情。
晨兴亦何事,椎髻绕廊行。
暮雨萧萧集瓦沟,空阶点滴送清愁。
何由乞得须臾睡,直到窗明滴未休。
社日取社猪,燔炙香满村。
饥鸦集街树,老巫立庙门。
虽无牲牢盛,古礼亦略存。
醉归怀余肉,沾遗偏诸孙。
今日之集何佳哉!入关剧饮始此回。
登山正可小天下,跨海何用寻蓬莱。
青天肯为陆子见,妍日似趣梅花开。
有酒如涪绿可爱,一醉直欲空千罍。
驰酥鹅黄出陇右,熊肪玉白黔南来。
眼花耳熟不知夜,但见银烛高花摧。
京华故人死太半,欢极往往潜生哀。
聊将豪纵压忧患,鼓吹动地声如雷。
老惫生如寄,春寒梦亦孤。
灯花时自坠,枭语迭相呼。
万里书难得,三年病未苏。
窗深不知晓,但觉动林乌。
寂寂春将暮,迢迢夜未央。
膏残灯焰短,杵急药麈香。
困思栖双睫,羸躯寄一床。
养慵新有味,初志悔轩昂。
松阴系马启朱扉,粔籹青红正此时。
守墓万家犹有日,及亲三釜永无期。
诗成谩写天涯感,泪尽何由地下知。
富贵贱贫俱有恨,此生长废蓼莪诗。
夜夜连枝帐,不复知惆怅。夜夜同心绮,亦复忘欢喜。
唯有梦梁州,追欢更解愁。匡床凉似水,初月澹如钩。
兰为楫,桂为桨。春波既摇裔,春日仍骀荡。归到横塘市欲收,平林一抹苍烟上。
酒力初消梦未成,空阶滴雨到天明。不须身在阳关外,白发应添四五茎。