忠孝之家女亦良,教传彤管有遗芳。藁砧旧擢儒林秀,桂子新飘月窟香。
方拟鱼轩沾宠渥,遽惊风树变凄凉。稽山鉴水青春暮,薤露声中恨更长。
朝阳下屋角,白露收莓苔。苍黥知我至,钩帘唤风回。
破晓中庭花,时傍修竹开。事简吏亦暇,日高官未来。
取我囊中诗,炷香拂轻埃。所恨诸公间,疲驽愧非才。
敲茶惊午梦,共瀹风前杯。支颐坐昼寂,细影移高槐。
斯须各回鞭,跨鞍尚徘徊。虽非大三昧,亦号小蓬莱。
黄门急诏下,趣封南郡王。鸾辂俨且深,班剑列成行。
建以左纛旆,树以羽葆幢。骨肉厚恩义,门户生辉光。
分封得大国,四境弥土疆。那知以嫌猜,将身触嗔怒。
徵我还上都,令我不得住。夺我封侯印,被我五两组。
低头屏气息,对客不敢语。红窗昏夜灯,白泪堕秋雨。
郁郁两大树,依依近墙宇。鸦鸦枝上啼,腷腷振两羽。
沉沉夜未央,紞紞方三鼓。侍儿闻之喜,揽衣中夜起。
起敲斋閤门,秉烛具肴旨。再拜前致词,灵乌未可鄙。
吾闻乌夜啼,霈泽覃万里。杲杲方平旦,使者已在门。
官家有诏书,为君敦厚恩。旧愤知己释,徙封意增勤。
客有鲍书记,当代称能文。命作啼乌曲,乐府传清芬。
人生欲富贵,生身恨不早。富贵岂不好,危机亦难蹈。
古来兄弟间,生死在一朝。煮豆然豆豆叶焦,灵乌莫厌声哓哓。
岩高屯屋巨,谷邃至迹罕。仰之讶天缺,登顿徒云满。
木零鹘巢露,松冷猿啸缓。一滴聆不厌,五级袅可践。
冷雨横天八月来,黑云来往赤云开。浔阳李白何如此,宋玉悲秋未是哀。
川原望不极,愁思满归襟。云蔽长安目,水流湘浦心。
颓阳灭远树,积雪明寒岑。醉起海月照,行歌入雾林。
冬青手植年真久,冷日寒姿颇映堂。追悔木阑晴未补,忍教风干夜俱伤。
乱阶朱实离离静,仆雪青条茜茜长。翘首高云忆松柏,后凋溪壑转苍苍。
新莺飞集万年枝,宛宛流音欲曙时。乍协仙韶当紫殿,更谐琼佩近彤墀。
九天春日初留听,千里云林独系思。惟有郑虔才调绝,朝回洒翰一题诗。
日上榑桑丽九天,蓬莱高阁五云连。才华久在论思地,明圣方需侍从贤。
归旆晓飞河济外,文星夜映斗牛边。全家帝泽沾幽显,锦诰翔鸾百代传。
下马趋黉宫,敬谒先圣师。圣颜俨温穆,从祀森威仪。
簠簋备法制,堂庑何岿巍。斋居豁明敞,富列书与诗。
童冠数十辈,济济咸肃祗。俯仰动忻怿,亦复兴叹咨。
上谷秦所郡,逢掖时所讥。寥寥千载后,振举昉自兹。
圣代崇文教,涵濡浃边陲。伟哉谭公劳,焕耀无穷期。