银霰搴帷集,瑶觞倚槛挥。著梅花早落,入柳絮先飞。
饥鸟不避户,冻云偏坐衣。青阳虽稍近,终未胜寒威。
朔云连郑圃,飞雪满梁园。猛势池心灭,清声竹外繁。
饥鸦寒啄树,败屦踵临门。何以娱佳客,开轩对一尊。
幽窗不知春,但觉寒转加。开门散飞雪,带雨不成花。
盘空飞琼舞,作态正横斜。著树暂玲珑,少焉委泥沙。
急埽枝上玉,为我试新茶。不须待明月,汤好客更佳。
妆点琼英上玉梢,懑人春雪遍芳郊。情知不是丰年瑞,赢得长安酒价高。
干戈久不息,百苦无一乐。县官急徵需,贫富悉笼络。
西州正击贼,空拳日相搏。贼马当道驰,贼舟沿海泊。
盗贼固枭张,官军愈鹰掠。征讨五六年,贼势未便削。
朝忧万甑空,暮叹衣袖薄。点军五百辈,顾望累退却。
太仓万斛粟,食尔欲深托。馀粒犹在咽,吐之若糟粕。
返旆拟攻城,长刀忍相著。伤心百姓财,剽夺入已橐。
朝廷养此曹,不啻如巨膊。如何负国恩,幸然寻就缚。
老夫铁石肠,见此泪迸落。形容为枯槁,肌肤倍萧索。
深悲世事非,屡日情怀恶。皇天未厌乱,旱魃尤肆虐。
不雨逾半年,何由增廪糳。天道既靡常,人心益惶霍。
民食转艰难,军储盍图度。终朝仅一餐,无力太俭约。
虽免死甲兵,犹恐填沟壑。丈夫幸听之,未用遽惊愕。
牧守任龚黄,将帅命李郭。牧布抚字恩,将展经济略。
天下不日清,阴霾散寥廓。
独步孤山下,来寻带藓枝。江村流水晚,沙路夕阳迟。
僧屋闲云径,人家小竹篱。春风吹薄袂,细细袭诗脾。
燠沐阳和盛,苍筤老色浓。大明消积雪,青霭遍诸峰。
远浪浮赪鲤,惊雷起蛰龙。去年南去雁,蓟北又相逢。
忽然太行雪,昨夜飞入来。崚嶒堕庭中,严白何皑皑。
奴婢晓开户,四肢冻徘徊。咽言词不成,告诉情状摧。
官给未入门,家人尽以灰。意劝莫笑雪,笑雪贫为灾。
将暖此残疾,典卖争致杯。教令再举手,夸曜馀生才。
强起吐巧词,委曲多新裁。为尔作非夫,忍耻轰暍雷。
书之与君子,庶免生嫌猜。
楼台万瓦鳞鳞,遮尽人间富与贫。
可笑世情刚道冷,不知片片是阳春。
楼台万瓦玉鳞鳞,遮尽人间富与贫。可笑世情刚道冷,不知片片是阳春。