青青河畔草,矫矫园中李。娟娟楼上妇,微微启玉齿。
仰叹浮云驰,俯首理绿绮。自惜韶华姿,误身游侠子。
长门与长信,忧思并难任。洞房明月下,空庭绿草深。
怨歌裁洁素,能赋受黄金。复闻隔湘水,犹言限桂林。
凄凄日已暮,谁见此时心。
愁见游空百尺丝,春风挽断更伤离。
闲花落尽青苔地,尽日无人谁得知。
展开阅读全文
我家东南同野老,自纺落毛采苹藻。
清风满袖读离骚,半亩幽畦种香草。
门前流水鸣溅溅,日暮归来自刺船。
遥山数叠作媚妩,落日断霞明晚川。
雨余汀草涨新绿,红衣湿尽鸳鸯浴。
采莲女儿何处来,唱我春风湖上曲。
瓮头酒熟方新篘,白鱼如银初上钩。
呼儿洗杓醉明月,酒酣更作商声讴。
纷纷落花飘,美人在何许?相思杳如梦,寂莫春已暮。
一别久不见,一往久不还。相望虽咫尺,如隔千万山。
天公与世人,幽明分悬隔。
无口难得言,欲言但以臆。
以臆或未喻,寄之夜檐滴。
恳款语世人,世人还不识。
征客戍金微,愁闺独掩扉。尘埃生半榻,花絮落残机。
褪暖蚕初卧,巢昏燕欲归。春风日向尽,衔涕作征衣。
山村雨霁水痕加,鸭嘴滩头燕尾沙。
新结松棚试新茗,好风无力扫藤花。
君家兰泽西,妾家兰泽东。兰泽多芳草,相去各春风。
君今行陇右,妾思在闺中。天寒绣袂薄,泪下玉屏空。