何处发昆崙,连乾复浸坤。波浑经雁塞,声振自龙门。
岸裂新冲势,滩馀旧落痕。横沟通海上,远色尽山根。
勇逗三峰坼,雄标四渎尊。湾中秋景树,阔外夕阳村。
沫乱知鱼呴,槎来见鸟蹲。飞沙当白日,凝雾接黄昏。
润可资农亩,清能表帝恩。雨吟堪极目,风度想惊魂。
显瑞龟曾出,阴灵伯固存。盘涡寒渐急,浅濑暑微温。
九曲终柔胜,常流可暗吞。人间无博望,谁复到穷源。
朱株蜜炬出严闉,走马天街赐近臣。
我亦茅檐自钻燧,煨鍼烧艾检桐人。
昔我初为入秦客,残雪埋关闭长陌。
黄河二月冻初销,万里凌澌流剑戟。
西风细卷浪花催,日射寒光明瑟瑟。
归时细雨正溟蒙,冷落关河已秋色。
惊沙惨惨塞云黄,远树昏昏秋水白。
济川壮志愈衰迟,日送烟波问河伯。
西风吹客鬓,天地一离愁。黄菊山城雨,青灯野店秋。
乔松填缺嶂,落叶涩寒流。吹醒乡关梦,笛声人隔楼。
千里江头访故人,事虽论旧道弥新。
县知一味忧勤意,要活九州穷困民。
秋月洞明波底影,祥风潜有雪中春。
荒山僻峰雪深处,无惜遄驱六辔均。
将军初出塞,列阵龙城南。霜飞杀气肃,日落战声酣。
弩彀毒流矢,锋交血染函。单于行系颈,嫖姚且停骖。
凯旋何神速,破敌有兵贪。
登仙望绝李膺舟,从此青蝇点遂稠。半夜剑吹牛斗动,二年门掩雀罗愁。张仪会展平生舌,韩信那惭跨下羞。他日图勋画麟阁,定呈肝胆始应休。
邠郊泉脉动,落日上城楼。羊马水草足,羌胡帐幕稠。
射雕过海岸,传箭怯边州。何事归朝将,今年又拜侯。
烟云千里。一抹西山翠。碧瓦红楼山对起。楼下飞花流水。
锦堂风月依然。后池莲叶田田。缥缈贯珠歌里,从容倒玉尊前。
嵩少为仕宦捷径者,读而羞之,是足为勇退者之鼓吹。阳翟蔡侯原道,恬于仕进。其内吕夫人有林下风。相与营归欤之计而未果,则嘱予以此文度曲,且朝夕使家童歌之,亦可想见泉石之胜。其词曰:
世有达人,潇洒出尘,招隐青霄际。终始追。游览老山栖。藐千金、轻脱如屣。彼假容江皋,滥巾云岳,缨情好爵欺松桂。观向释谈空,寻真讲道,巢由何足相拟。待诏书来起便驺驰。席次早焚烈芰荷衣。敲朴喧喧,牒诉匆匆,抗颜自喜。
嗟明月高霞,石径幽绝谁回睇。空怅猿惊处,凄凉孤鹤嘹唳。任列壑争讥。众蜂竦诮,林惭涧愧移星岁。方浪枻神京,腾装魏阙,徘徊经过留憩。致草堂灵怒蒋侯麾。扃岫幌、驱烟勒新移。忍丹崖碧岭重滓。鸣湍声断深谷,逋客归何计。信知一逐浮荣,便丧素守,身成俗士。伯鸾家有孟光妻。岂逡巡、眷恋名利。