上将三略远,元戎九命尊。缅怀古人节,思酬明主恩。
山西多勇气,塞北有游魂。扬桴上陇坂,勒骑下平原。
誓将绝沙漠,悠然去玉门。轻赍不遑舍,惊策骛戎轩。
凛凛边风急,萧萧征马烦。雪暗天山道,冰塞交河源。
雾锋黯无色,霜旗冻不翻。耿介倚长剑,日落风尘昏。
三戍渔阳再渡辽,騂弓在臂剑横腰。
匈奴似若知名姓,休傍阴山更射雕。
猎马千行雁几双,燕然山下碧油幢。
传声漠北单于破,火照旌旗夜受降。
朔雪飘飘开雁门,平沙历乱卷蓬根。
功名耻计擒生数,直斩楼兰报国恩。
陇水潺湲陇树秋,征人到此泪双流。
乡关万里无因见,西戍河源早晚休。
阴碛茫茫塞草肥,桔槔烽上暮云飞。
交河北望天连海,苏武曾将汉节归。
卷旆生风喜气新,早持龙节静边尘。
汉家天子图麟阁,身是当今第一人。
上有关山月,下有陇头水。月照行人不记年,流水无情流不已。
月凄清,水呜咽,非秦非汉肠断绝。
圣代征无敌,绥藩偶用兵。貔貅穹野宿,雕鹗阵云平。
上将靴藏匕,名胡颈絷缨。生还军气乐,羌笛玉关清。
挥鞭万里长,葱岭暮云黄。闻说单于遁,明朝猎白狼。
长城连大漠,紫塞控边涘。千骑黑弰军,落日辕门里。
不战气偏骄,角逐心更喜。尝闻卫霍功,得遇风尘起。
如今息功利,令人愁欲死。
铁骑蹴交河,衔枚半夜过。
雪花凝锁甲,月色冷雕戈。
黠虏俱亡命,连营尽凯歌。
至今青冢骨,犹恨与通和。
海隅治绩平激湍,买犊渡虎今犹传。前尘已远愧学步,瞻拜禄位陈豆笾。
边庭烽火惊,插羽夜徵兵。少昊腾金气,文昌动将星。
长驱鞮汗北,直指夫人城。绝漠三秋暮,穷阴万里生。
寒夜哀笛曲,霜天断雁声。连旗下鹿塞,叠鼓向龙庭。
妖云坠虏阵,晕月绕胡营。左贤皆顿颡,单于已系缨。
绁马登玄阙,钩鲲临北溟。当知霍骠骑,高第起西京。