磨刀呜咽水,水赤刃伤手。欲轻肠断声,心绪乱已久。
丈夫誓许国,愤惋复何有。功名图骐驎,战骨当速朽。
姜侯设脍当严冬,昨日今日皆天风。河冻未渔不易得,
凿冰恐侵河伯宫。饔人受鱼鲛人手,洗鱼磨刀鱼眼红。
无声细下飞碎雪,有骨已剁觜春葱。偏劝腹腴愧年少,
软炊香饭缘老翁。落砧何曾白纸湿,放箸未觉金盘空。
新欢便饱姜侯德,清觞异味情屡极。东归贪路自觉难,
欲别上马身无力。可怜为人好心事,于我见子真颜色。
不恨我衰子贵时,怅望且为今相忆。
迢迢万馀里,领我赴三军。军中异苦乐,主将宁尽闻。
隔河见胡骑,倏忽数百群。我始为奴仆,几时树功勋。
陂泽连山脚,风烟接海滨。孤鸿悲远客,残菊伴陈人。
酒尽瓶枵腹,炉寒客曲身。老翁殊耐事,一笑自回春。
大麦干枯小麦黄,妇女行泣夫走藏。
东至集壁西梁洋,问谁腰镰(lián)胡与羌(qiāng)。
岂无蜀兵三千人,部领辛苦江山长。
安得如鸟有羽翅,托身白云还故乡。
大麦已经成熟,小麦已青黄。妇人边走边哭,丈夫逃跑藏起来。
向东跑到集、壁、梁、洋四个州,问谁有来自镰胡与羌插在腰间的镰刀。
岂敢没有三千蜀兵,(为了逃命)不怕道路悠长,疲于奔命,故不能及时救护。
怎能像鸟儿一样拥有翅膀,安身在白云间返回家乡。
集、壁、梁、洋:四个州名,唐属山南西道。言寇掠范围之广。腰镰,腰间插着镰刀,指收割。
托身:寄身;安身。
春深酒熟溪桥鼓,午过斋闻野寺钟。
花不知名香自永,倚风临水为谁容。
菜陇横斜竹径成,海榴红喷亚枝明。台居理得山林景,不负衰翁入楚行。
清修乡国老文儒,后辈跄跄总不如。黄霸有才聊试郡,伏生从少已传书。
高才晚剖荆山玉,美政新还合浦珠。林壑光阴方洒落,莫教门外候安车。
平沙一望陇云开,玉笛飞声夜转哀。
万里朔风吹不断,梅花齐落李陵台。
夙怀高世趣,固足林壑情。
欲游名山遍,遂为庐岳行。
又访远公迹,东林气象清。
瀑布秋影落,香炉晓烟生。
洗荡万古虑,薰蒸千载名。
我今滞孤宦,空羡瓶锡轻。