薄宦三冬暮,殊方一纪馀。
笑歌筋力倦,勋业鬓毛疏。
道路纷乘传,轩墀遝曳裾。
无庸看半百,搔首岁云除。
田下泉鸣春雨晴,新秧无数已齐生。一年农事从今始,会见西风玉粒成。
千枝灯火一枝花,十二瑶台耸翠霞。仙去偏愁郎有伴,月来如梦姊为家。
微闻人语疑清瑟,近隔天河只片纱。应被市中吹笛者,遥占珠斗贯浮槎。
小窗幽梦咋宵凉,宝簟重移绣榻量。楼阁自开秋世界,云霄原近月家乡。
竹枝浪认钗钿影,花气犹含语笑香。六曲屏山移不去,是曾亲照玉容光。
绣屧才围缝合欢,无心偶置画阑干。量来新月还形窄,裹尽春云定觉宽。
可许玉尖亲赋着,未妨香屑代装安。红帮残绫拖针在,秪嘱檀奴仔细看。
相逢巾帔喜飘扬,双鬓寒花满屋香。细雨幽窗低语处,人生能得几重阳。
万山深处长官贫,不惯将迎懒是真。谁解移文回俗驾,漫劳举扇障风尘。
碧云日暮还无信,白眼途穷易见嗔。归去荒村望灯火,是何鸡狗亦惊人。
夏木轩窗瞰水田,黄鹂白鹭总堪怜。那知诗到无声处,能使高人忆辋川。
紫汉回天斗柄横,萧萧羸马困遄征。
南归昼绣恩偏厚,应有乡人笑夜行。
前兹属元巳,置酒苍烟台。芳序忽复周,春风正徘徊。
欢言速僚友,亟使具觥杯。长渠溢芳溜,列坐浮香来。
灵嚣合众乐,隐若南山雷。舞袂纷杂袭,宾冠俨崔嵬。
美人前为寿,颜色如琼瑰。况我千万日,行乐无疑猜。
新歌袅天衢,兴视行云回。我时语四座,兹赏诚难哉。
妙颜无再朱,白发惟相催。蹠蹻盈圣智,孔颜罹忧摧。
区区百世后,美恶同尘灰。吾欲挈瑶斗,踞海为金罍。
挹兹忘忧物,与尔同嘲谐。天地为一朝,长短何足哀。
鲁阳久不作,白日任西颓。