谴绻西郭门,仓惶见车辕。岂无连珠泪,哽咽不能弹。
车人唱登程,掩耳畏游环。鸿雁孤飞鸣,噭噭悲以酸。
岁暮有临岐,乃在兄弟间。况我罗家难,严亲滞深犴。
百恤在二人,行留竟何言。留者差一身,行者百念攒。
白日布高天,不照幽谷寒。高天会有卑,幽谷会有迁。
豺虎卧中逵,狐狸为司藩。勖哉閟其口,毋乃令人传。
坦庵一老人,荡荡躬履素。里多明哲士,琅琅相标署。
词翰犹若新,人与庵非故。居易仰前修,宅平谐所慕。
介然桃李蹊,迷阳安得妒。方寸苟不夷,羊肠起中路。
寄言宅相子,毋为狭邪误。
念尔真成汗漫游,烟波一艇傲深秋。从探茂苑名山尽,且为愚溪少日留。
彩笔老凭添气象,青鞋轻自吐风流。题桥剩有王孙字,时复摩娑缓别愁。
东风吹济水,零落百花阴。未远乘龙事,空馀射雉心。
薄寒憎簟入,明月鉴帷深。欲掩安仁涕,情来自不禁。
明珠摘木末,红露贮金盘。
始见侍臣赐,已为黄雀残。
味兼羊酪美,食厌楚梅酸。
苑囿东周盛,累累映叶丹。
舟脱鹅{外疒内贵}浅,兵牵鴈脚齐。
兼沙水黄浊,穿垅岸高低。
瘦土黄姜石,枯株长树鸡。
薄言归向晚,路入赤云西。
飞鷁去江西,秋飚满桂旗。
芦洲花白处,枫岸处丹时。
沙鸟看来没,云山爱後移。
高才属滕阁,家擅子卿诗。
方闻病下利,曾不药物止。
区区溷匽间,其往宁得已。
每为青蝇喧,似与紫姑喜。
倾肠倒腹後,乃是胸中美。
玉树交横雪后天,银河沉着斗栏干。
笔峰微结冰丝涩,灯晕初成花烬残。
太学先生氊苦薄,公车倦客履仍单。
欲吟佳句到清晓,夜寂愁闻金石寒。
山有隈兮江有汜,歌拥枻兮见王子。揄修袂兮披长云,举绣被兮风纷纷。
蒙诟耻兮心靡它,君不知兮可奈何。