身闲白日长,何处不寻芳。山崦登楼寺,谿湾泊晚樯。
洞花蜂聚蜜,岩柏麝留香。若指求仙路,刘郎学阮郎。
燕集深条帘未开,柳添新耳雨生苔。
悲歌莫作子桑态,裹饭无人为我来。
佐郡声名久,辞家道路难。那堪今日去,犹是昔年官。
旌节先春度,爰书入夜看。君平能自卜,留滞不须叹。
白蘋洲前风似刀,白头有客披苧袍。芙蓉郁红堕芳沼,杨柳摈绿摇空壕。
捣衣砧歇蛩无语,美人清宵隔湘浦。独掩高楼听远更,不禁老树鸣秋雨。
众鸟各归枝,落花香满泥。狭斜柳树乌争宿,夜夜夜半当户啼。
浮萍摇荡门前水,九节菖蒲石上死。感郎中夜渡潇湘,恩光暗入帘栊里。
忽辞同侣去,自喜水烟浓。江草有閒色,野僧无定踪。
衣韬方眼笠,瓶系曲枝筇。明宿枫桥寺,先听夜半钟。
黄屋辞丹阙,贞臣赴敌营。
解言终不反,先面竟如生。
谁并当时节,独流千祀名。
承家有贤嗣,谅不愧西平。
夜半山雨来,梦觉还复息。
寥寥檐溜空,时闻断续滴。
利成山百丈,直下独孤城。
事往岁月积,长江依旧清。
昔人经过地,我辈复此行。
但见竹树稠,石崖如削成。
乔木晚未凋,青青发余荣。
天寒远峰澹,日晏长川明。
时危怀古意,岁暮羁旅情。
一室寄绝岸,全家托柴荆。
晨炊饭脱粟,似此田涧氓。
群盗正猖獗,深居且偷生。
反念故园日,默默何由平。
放翁去作水中仙,有子生平在眼前。
钟爱甚于贤伯仲,传家仍自好诗篇。
肯为筦库官无小,会复公侯泽更绵。
我亦与君非久别,秋来须上浙西船。