人尚西斋学,家承北第荣。锦囊添句重,蟾滴试毫轻。
底法成新构,开书泣旧楹。丹山消息断,喜见凤雏声。
短松鹤不巢,高石云不栖。君今潇湘去,意与云鹤齐。
力买奇险地,手开清浅溪。身披薜荔衣,山陟莓苔梯。
一卷冰雪文,避俗常自携。
新诗烦故友,远寄自城中。岂意龙门客,能思鹤发翁。
别离尘世换,著作古人同。不有知音士,谁怜爨下桐。
人生不见古无怀,平陆犹成滟滪堆。
百岁髑髅能发语,有生非我死非灾。
峨峨三茅峰,秀出云雨上。
疑有避世士,卜築便幽旷。
菊英当朝餐,兰佩拂千障。
我行未之见,徘徊几惆怅。
子居山之西,昔闻今见之。
厌和下里曲,浩歌商山芝。
山林久寂寥,迟子相发挥。
间关整车轴,万里端自兹。
特苗天所扤,念此令人悲。
毋为舍灵龟,旁观时朵颐。
背樯灯色暗,宿客梦初成。半夜竹窗雨,满池荷叶声。
簟凉秋閤思,木落故山情。明发又愁起,桂花溪水清。
江南千里道,君去驿途劳。山遥关树暗,云尽楚天高。
秋风吹客骑,朔雪满征袍。自怜经岁月,何处望亭皋。
东风飒飒吹行李,荣送双龙璧池水。
璧池浪阔高化龙,直透银河三万里。
君家兄弟真雁行,季方学行如元方。
中眉不是弓刀软,个般人物宜胶庠。
只今胶庠多俊杰,正是功名到时节。
陈家原有两状元,释褐传胪未应别。
顾余亦问京华春,苍蝇愿附骥尾尘。
干将先去抉云雨,太阿行亦龙延平。
仁如爱日洁冰壶,鞭不曾施岂用蒲。
吏服官清羞鬻狱,民怜邑窘竞输租。
甘棠舍在春常满,行李船空月亦无。
展骥分州犹未称,合于紫禁着飞凫。
莫叹徒劳向宦途,不群气岸有谁如。南陵暂掌仇香印,北阙终行贾谊书。好趁江山寻胜境,莫辞韦杜别幽居。少年跃马同心使,免得诗中道跨驴。