地辟丹棱沜,天开裂帛湖。边冈环北极,列曜拱中枢。
鞮驿销氛气,风云蓄睿谟。不忘神武略,独握帝王符。
吉日将差马,先期已祭貙。桓桓齐步伐,肃肃选车徒。
野旷金钲转,沙平玉帐铺。一人躬靺鞈,九校勇驰驱。
鹅鹳知兵法,龙蛇入阵图。雪光明组练,寒律劲雕弧。
忆昨三犁候,亲征万里逾。行间走英卫,麾下拔孙吴。
挞伐声灵在,韬铃将相俱。诗人赓虎拜,士气动山呼。
振旅时方暇,回銮日未晡。殊威宣逖土,同轨坦经途。
典礼因时举,欃枪埽迹无。武功虽再缵,文德久覃敷。
用逖昭无外,周防戒不虞。煌煌太平业,磐石巩皇都。
昔年怀壮气,提戈初仗节。心随朗日高,志与秋霜洁。移锋惊电起,转战长河决。营碎落星沉,阵卷横云裂。一挥氛沴静,再举鲸鲵灭。于兹俯旧原,属目驻华轩。沉沙无故迹,减灶有残痕。浪霞穿水净,峰雾抱莲昏。世途亟流易,人事殊今昔。长想眺前踪,抚躬聊自适。
伏枕经秋得暂还,可堪歧路转间关。无端更历三秋路,不厌频看两浙山。
乡味渐知鲈鲙美,客愁难减鬓毛斑。圣恩旧识深如海,便合从兹谢世艰。
北固临江峙,层峦接碧霄。楼吞京口月,钟落海门潮。
带雨拾山果,披云采药苗。石磐逢老衲,指点说金焦。
嶪岌崭岩太白峰,高名千古独称雄。
放怀拟向山头立,宇宙都归一望中。
一洗街头百日尘,危楼飞起蜀江滨。霞拖水面缲红锦,月涌云心碾白银。
村巷鸟衔残栗过,野塘鱼戏晚荷驯。卜邻万里桥西好,称此秋风落第身。
久客心常醉,高楼日渐低。黄河经海内,华岳镇关西。
去远千帆小,来迟独鸟迷。终年不得意,空觉负东溪。
一登快阁情何极,太史骑鲸已上天。烟树溟濛秋可画,江山空阔客如仙。
半生不识东南路,浪迹深惭上下船。四海故人今聚会,忽惊歌舞落尊前。
鸟在林梢脚底看,夕阳无际戍烟残。冻开河水奔浑急,
雪洗条山错落寒。始为一名抛故国,近因多难怕长安。
祖鞭掉折徒为尔,赢得云溪负钓竿。
去年寒雨中,骑驴度剑阁;今年当此时,卧听边城柝。
巍巍千尺像,与我两寂寞。
交游阅四海,此老差可托。
但当频自省,诸恶誓莫作。
时时一凭高,相望要不怍。
桑间戒三宿,坚坐岂渠乐;却应输老夫,新春买芒屩。