腐烂文章仗琢磨,饥驱万里逐风波。长安亲见知交少,南粤还愁瘴疠多。
家返钱塘身又去,书传梅岭雁难过。却伤无计留琴剑,挥泪离亭一浩歌。
投村宿店破鞍鞯,乞盐放酒心拳拳。
南荒走遍得痟渴,玉井无藕何由痊。
令子名高压苏武,暂来重靓经行处,
追思往事空泫然,榜墨尚亲墙壁护。
佛幢五丈留衣冠,大书刻记词辛酸。
神来正值荔枝熟,神去还愁桂子寒。
吁嗟岭民未知礼,因君始拜令颡泚。
从今箫鼓祭春秋,福我如生首长稽。
吾家石砚玄玉色,来自扶桑海中国。荡摩日月露光精,吞吐波涛含润泽。
天生奇质为世用,海王龙伯不敢匿。少时得之方外人,四座传玩皆叹息。
二十年来亲翰墨,北走洙泗西梁益。钱塘会稽屡游历,鬼神呵护同珙璧。
水怪山精皆辟易,佐我为文写胸臆。上探玄化与为敌,宣畅民彝辅皇极。
云雨布濩飞霹雳,倏忽变迁靡定迹。谬致声名惊四方,招谤速侮不煖席。
其间损益两相
犹记天台冒雨游,归途曾此片时留。昔年风物应无恙,却惹缘悭一段愁。
忆昔过从日,偏承藻鉴殊。堂中延太守,门外揖王符。
木叶空郊晚,鱼鳞大泽枯。邈如人世隔,无复问黄垆。
知心似古人,岁久分弥亲。离别波涛阔,留连槐柳新。
蟆陵寒贳酒,渔浦夜垂纶。自此星居后,音书岂厌频。
佛日香林报夕曛,灵花祇树倍缤纷。千年笔授人如见,七叶衣传偈亦闻。
繫马从参都讲席,行瓢方乞募缘文。由来十八高贤会,莫遣延之咏五君。
久慕君家积德多,晚生英物喜如何。老夫更著数年活,当赋徐卿二子歌。
河伯见海若,傲然誇秋水。小物昧远图,宁知通方士。
多君紫霄意,独往苍山里。地古寒云深,岩高长风起。
初登翠微岭,复憩金沙泉。践苔朝霜滑,弄波夕月圆。
饮彼石下流,结萝宿溪烟。鼎湖梦渌水,龙驾空茫然。
早行子午关,却登山路远。拂琴听霜猿,灭烛乃星饭。
人烟无明异,鸟道绝往返。攀厓倒青天,下视白日晚。
既过石门隐,还唱石潭歌。涉雪搴紫芳,濯缨想清波。
此人不可见,此地君自过。为余谢风泉,其如幽意何。
六月南风吹白沙,吴牛喘月气成霞。水国郁蒸不可处,
时炎道远无行车。夫子如何涉江路,云帆袅袅金陵去。
高堂倚门望伯鱼,鲁中正是趋庭处。我家寄在沙丘傍,
三年不归空断肠。君行既识伯禽子,应驾小车骑白羊。