君不见上公之鼎烹养牛,高足巨耳谁与俦。
又不见便便瓦釜煮黄独,媚此枵然转雷腹。
养牛大嚼良快意,老儒那月王侯鼻。
黄独饱火正可怜,自捉长才宁用钱。
太希先,阿坰赠君北湖歙州钵,
天遣吾人个中活。撑肠等取一生足,
养牛何曾异黄独。要须以铁为脊梁,
才可提渠示诸方。应笑连床并头颅,
五更戢戢听木鱼。太希先,
尔时勿作随堂解,真是穷年粥饭债。
羁臣白发无住著,瀹腐舂陈俱未错。
客来摩挲浑不嗔,慎勿角吾红麒麟。
南徐祖令侬自知,雪打西庵尝豆糜。
溪外青山山外村,数间茅屋掩柴门。
青裙灶下偷窥客,白发堂中笑弄孙。
乞火煮茶烧圭锉,隔篱贳酒举匏尊。
梅花不解留人住,山路归来已夕昏。
孤客思家坐似瘖,溪风吹树为悲吟。溪中流水深千尺,未抵慈亲忆子心。
松风一道作秋声,阅尽山僧相送迎。
佛法西来随处见,梅花老去为谁清。
亦知身是客中客,试问朝来晴未晴。
一笑大雄山下路,幽人携手每同行。
梅倚幽岩顶,花开碧藓枝。
了无脂粉态,惟有雪霜姿。
一点香清过,千年树倔奇。
和羹风味在,那许浪题诗。
覆鹿悠悠梦已醒,移文深谢草堂灵。莲峰径绕来求仲,木榻年深坐管宁。
拄杖谩扶头未白,故山惯见眼犹青。茅斋静闭横塘上,还把馀閒注鹤经。
苍峰落日微,白鹤秋风远。
客路入疏钟,田家背山阪。
孤烟桑柘寒,归鸟茅茨晚。
欲觅紫芝翁,山深白云满。
远别多情近却无,几回书札费招呼。三年旧雨虚来客,一枕清风独负吾。
未信红尘催白发,始知城市有江湖。西垣匹马经过地,谢朓楼头日又晡。
榆际截青冥,长天半所经。争收虹后雨,倍近竺西明。
红袖朝金母,彤旗卫玉京。峨眉一国妇,濯锦晒青城。
虹收残雨。蝉嘶败柳长堤暮。背都门、动消黯,西风片帆轻举。愁睹。泛画鹢翩翩,灵鼍隐隐下前浦。忍回首、佳人渐远,想高城、隔烟树。几许。秦楼永昼,谢阁连宵奇遇。算赠笑千金,酬歌百琲,尽成轻负。南顾。念吴邦越国,风烟萧索在何处。独自个、千山万水,指天涯去。