杏园沈饮散,荣别就佳招。日月相期尽,山川独去遥。
府楼明蜀雪,关碛转胡雕。纵有烟尘动,应随上策销。
鱼在深泉鸟在云,从来只得影相亲。他时纵有逢君处,应作人间白发身。
长贫知不易,去计拟何逃。相对人愁别,经过几处劳。城连沙岫远,山断夏云高。犹想成诗处,秋灯半照涛。
失意已春残,归愁与别难。山分关路细,江绕夜城寒。草色连晴坂,鼍声离晓滩。差池是秋赋,何以暂怀安。
东南路苦辛,去路见无因。万里此相送,故交谁更亲。
日浮汀草绿,烟霁海山春。握手无别赠,为予书札频。
停车晓烛前,一语几潸然。路去干戈日,乡遥饥馑年。
湖波晴见雁,槐驿晚无蝉。莫纵经时住,东南书信偏。
好去昌吾道,谁能滞故乡。壮怀云万里,吟兴月三湘。
浦阔鱼吹浪,天低燕语樯。祝融青眼在,南极想辉光。
陈生射策未三十,笔箭如锋不破的。自古英雄感慨多,直比枭卢悬一掷。
文章有命不论巧,得丧穷通两何惜。吾州二妙真豪放,白璧明珠炯相望。
飞英已迈时辈先,通籍还兼伯兄行。霜蹄历块千里空,风采承恩九天上。
我辞君归春正晚,天风吹帆落花满。青冥浩荡南极深,白日波涛洞庭远。
感君惜别重徘徊,令我长歌激肝胆。云山之东佳气浓,磔裂华盖晶荧通。
纷纷鸾鹄好羽翼,莫笑垂翅南飞鸿。
矮纸曾题字数行,旁人怪我语苍凉。湖山自是幽人福,漫与前贤并较量。
瞬息光阴便百年,壮时无谓此身坚。
莫随白日悠悠去,要见先民的的传。
心耻文俳似班马,眼看青紫自头旋。
望云飞鸟长天外,临水不知鱼在荃。
沈吟岩野意不展,燮理一身居屡迁。
愿学只知依孔圣,懒从禅客问因缘。
圣门子贡最明达,肯使宫墙但及肩。
天生我才朴更拙,未逢良匠入雕镌。
清漳见公二十载,论仁一句期超然。
致知两字足功力,方信能行穷化先。
南山文会未振起,公今远去岷江边。
闻说豺狼卧当路,日向黄昏休更前。
况复江城动鼙鼓,四时烽火长相连。
征轮决去曳不止,男儿性命绝可怜。
晓月子规惊别梦,冥冥空有泪痕溅。
临岐相赠要切语,慎勿使我空华颠。