轻盈袅娜占年华,
舞榭妆楼处处遮。
春尽絮飞留不得,
随风好去落人家。
花萼楼前初种时,
美人楼上斗腰肢。
如今抛掷长街里,
露叶如啼欲恨谁?
炀帝行宫汴水滨,
数株残柳不胜春。
晚来风起花如雪,
飞入宫墙不见人。
突兀脩名磊磈胸,一鸣冠蜀未酬公。十年解瑟无调瑟,百载张弓未弛弓。
剥啄门边谁主客,毕逋城上孰雌雄。引吭为作朝阳瑞,携取香名寿乃翁。
旗亭说梦一衰翁,说梦谁知在梦中。才替荷花作生日,又看梧叶落秋风。
骚从览揆庚寅始,诗自编年甲子终。还共少年贪把臂,真成临老入花丛。
黄金丝挂粉墙头,动似颠狂静似愁。
游客见时心自醉,无因得见谢家楼。
叶叶如眉翠色浓,黄莺偏恋语从容。
桥边陌上无人识,雨湿烟和思万重。
江上东西离别饶,旧条折尽折新条。
亦知春色人将去,犹胜狂风取次飘。
二月杨花触处飞,悠悠漠漠自东西。
谢家咏雪徒相比,吹落庭前便作泥。
江亭杨柳折还垂,月照深黄几树丝。
见说隋堤枯已尽,年年行客怪春迟。
深院今宵枕簟凉。烛花光。更筹何事促行觞。恼刚肠。老去一蓑烟雨里,钓沧浪。看君鸣凤向朝阳。且腰黄。
岷峨策足问修程,入对明光近太清。
五十年间多士赋,三千笔下一魁荣。
斯文焜燿由奎画,是处流传仰蜀缨。
我已夤缘观盛事,更看公等致隆平。
小臣衔命入云屯,圣主如天诏语温。
万甲冲风隆士气,一言挟纩荷君恩。
颇惊霹雳烧残垒,更想蒙冲上海门。
欲挽长江问豪杰,岂无击楫叹中原。
王门嘉礼恨人观,况是新承置醴欢。
花烛喧阗丞相府,星辰摇动远游冠。
歌声暂阕闻宫漏,云影初开见露盘。
帝里佳期频赋颂,长留故事在金銮。