往岁封川秋水肥,板舆行色照莱衣。
江鱼来处使君去,吊鹤飞时孤子归,
脂泽一奁留旧蔼,铭诗千古载馀辉。
阿参与我同题塔,慰问苫茨涕欲挥。
五朝荣宠正堪羞,忍更为文耀士流。节义却交王妇立,安危徒羡聂生忧。
兔园文鄙谁堪读,乡国台高谩久留。闭口安身窃师保,不知谁起告嘉猷。
潇潇疏雨落庭除,数尺新篁解箨馀。粉节乍开蛇蜕滑,翠翎初长凤毛疏。
不贪异味供佳客,须待长竿钓巨鱼。若保岁寒心不改,閒斋长伴子猷居。
三年为客住梁园,两眼昏眵雪满颠。诗好每教高士许,家贫多得故人怜。
驱寒但恨樽无酒,借煖今欣灶有烟。惭愧题书问馀用,欲求刍豆苦无钱。
筼筜有利材,要自为本观。
绿虬挟春怒,穴土气已完。
达士审所施,穷士审所安。
癯刘烛人镜,伪态了莫干。
常吹嘘二余,传以摩云翰。
大余携书来,一见意已殚。
似为殊胜摇,胸中衮涛澜。
皴肤褫厚袭,枵腹拾众残。
那知世圃游,宇宙自尔宽。
黄间跳镞易,省括眼要端。
幸公调护之,无使因所难。
鹅峰横几上,晚翠深作寒。
徜徉有真乐,未应悔儒冠。
挟虎搏蛟良有力,扼断鲸咽批豹额。虎豹虽狞却易防,蝼蚁口中藏剑戟。
上印归来卧荜门,此心炯炯向谁论。平生疏拙真天赋,此去安閒尽主恩。
旧识愧真为我累,近知凡百丧吾存。好来同习菁山隐,白发仙臞两弟昆。
草屦担樵入乱峰,写图犹是少时容。低回五十馀年梦,柯烂青山不可逢。
燕然民庶久疮痍,摩抚疮痍正此时。暴吏猾胥谄君日,开缄三复味予诗。
犹来吴越尽须惭,背德违盟又信谗。宰嚭一言终杀伍,
大夫七事只须三。功成献寿歌飘雪,谁爱扁舟水似蓝。
今日雄图又何在,野花香径鸟喃喃。