夫子刚且勇,一摧遂终身。于今斗牛间,郁然气不申。
平生慕用意,碣刻留千春。更为祠堂咏,尚代鸡酒陈。
十里南来道,初逢第一州。
地因苏子重,江替老瞒羞。
路转淮山□,天开楚岸浮。
吾无赤壁赋,聊亦驾扁舟。
土入花瓷浅,林疏雪操鲜。后凋非地力,独秀是天年。
老我不谐俗,惜才如养贤。明明千古意,渠自指庭前。
雨馀百川涨,远水浮林梢。忽怪有帆席,何为出鸟巢。
登临非吾土,虚爽慰南交。稍见暝烟起,阴虫啼草茅。
古今共有死,长短无百年;方其欲瞑时,如困得熟眠。
世以生时心,妄度死者情,疑其不忍去,一笑可绝缨。
区区计生死,不如持一觞;一觞浇不平,万事俱可忘。
待酒忘万事,犹是役於酒;醉醒不到处,夭魔自奔走。
皇朝锐意急英贤,虏据中原七十年。
际遇风云凡事别,积功日月壮心愆。
管箫器小谁能识,孔孟人存用则传。
惭负寿皇勤教育,奏篇半彻冕旒前。
展开阅读全文
医从和扁来,未著却老方。
吾晚乃得之,莫如麴櫱良。
一杯脸生春,况复累十觞。
坐令桃花红,换尽霜叶黄。
看镜喜欲舞,追还少年狂。
但恨宝钗楼,胡沙隔咸阳,芳华虽无恙,万里遥相望。
感叹径投枕,悲欢两茫茫!
展开阅读全文
识字记姓名,击剑一人敌,孙吴相斫书,了解亦何益。
不如黄金罍,澰潋春波碧,欣然对之笑,未饮愁已释。
白头生黑丝,苍颜桃李色。
金丹空九转,正恐无此力。
朝饮绩五斗,暮饮髡一石。
寄谢采芝翁,无为老青壁。
自谓清贫苦,那知即是安。
路从平去好,事到口开难。
松老心长在,花红色易残。
浮生既如许,浑作梦中看。
门沿大堤入,路趁浅莎行。
树短云根拔,山穷地势倾。
孤舟难泊岸,远水欲沈城。
半夜求津济,烟中荻火明。