皇华珍意办头纲,余馥吾侪也得尝。
黯戆终然言有味,仝衰那得字搜肠。
耕云陇畔知无憾,贮月瓢中剩有香。
独念郊民多菜色,旱饥粟价踊非常。
河津传五漏,雾雨入千家。
白日鸣饥鼠,深更歇怒蛙。
境空悉稍进,诗短意能加。
客路多风雨,兴忧斗柄斜。
点墨如将当已长,长明白饭糁椒姜。
出门相送都无说,堂下秋花自吐香。
凤台虽旧址,亭榭斩新开。
荆棘榛芜去,江山气象来。
明君虞氏化,贤守次公才。
迟尔离丹穴,飞飞止此台。
我爱乐天文,平易更精切。
笔端应有口,心事无不说。
游戏供日用,工巧疑天设。
述情悉毫厘,辨理穷曲折。
如我本欲言,挽我开齿颊。
如人病瘖哑,代我传喉舌。
惊骀拟举步,骏足过如瞥。
弱弧未及弯,强絮已穿札。
抚才初自愧,适意还深惬。
读尽一编诗,胸怀消百结。
紫翅青金翅,木翅与油单。
黑色全如墨,梅花两瓣攒。
松阔偕长短,蓑衣得更难。
遮身不见节,薄绉另相看。
似斜斜,才整整,又霏霏。今夜里、窗户先知,嫌春未透,故穿庭树作花飞。起来寻访剡溪人,半压桥低。
兔园册,渔江画,兰房曲,竹丘诗。怎模得、似当时。天寒堕指,问谁能解白登围。也须凭酒遣_担,击乱鹅池。
吏退文书苦未醒,湖光靧面适全轻。
风从北户来披拂,鹊傍南枝管送迎。
许我杖藜来宿昔,观公诗律自前生。
艺兰九畹辛夷百,续取诹骚更老成。
山僧如病鹤,意气独离群。
思共孤峰月,閒分半榻云。
井华晨起汲,瀑布夜深闻。
相向无言说,窗间草木欣。
黔雷运天机,四气莽回互。始玩春载阳,欻见岁云暮。
孰知老境侵,转觉夙尚误。吾闻昆崙墟,上有不死树。
安得攀其条,奇龄傥能度。