雪山万叠看不厌,雪尽山青又一奇。
今代江南无画手,矮牋移入放翁诗。
侧塞千山缝也无,上天下井万崎岖。昨朝曾过芙蓉渡,寻到溪源一线初。
妾居西北方,容貌亚冰雪。
妾长嗟无媒,孤影对明月。
头绾堕马髻,脚襯凌波袜。
钗梁溜金凤,舞带蒙锦缬。
颈瑳素玉圆,胸莹新酥滑。
翠靥中蛾眉,瑶花嚲鸦发。
腰袅柳丝轻,脸润桃花发。
出郊乘紫骝,蔽目举青繖。
不敢一回首,烟际暗愁结。
谁家白面郎,志气何飘扬。
使妾一过眼,吾肉燔如汤。
自惟父母严,折花回倚墙。
种术诗人也未穷,百篇欲就醉颜红。
却思白堕相逢晚,不分青铜一笑空。
卧甕更须防吏部,抱琴应不问新丰。
何当乞与青田核,圣处时时任一中。
觌面江干千尺像,一州胜处说西林。
雪涛欲验青衣涨,步转云堂向后寻。
清晓焚香罢,书窗只自娱。时为五禽戏,閒看六牛图。
遁世元无闷,衰年不厌癯。围棋三稚子,夜夜笑翁输。
壶山虽好俗难平,新下车来有异声。得乳雏均心恻怛,害群羊去听神明。
永丰陂上碑遗爱,德礼堂中实称名。执别溪干情可耐,公家资相老门生。
淮面如江春涨早,猎骑夜归城未锁。边头戍将惜官卑,举鞭怒指平安火。
社公雨过稻花香,过了中秋早晚凉。正是故园新酒熟,橙脐微绿蟹脐黄。
烧残一篆香,睡起凭窗坐。静中得新诗,研墨瓶花堕。