蔼蔼桑柘岸,喧喧鸡犬村。
晚云连雨黑,秋水带沙浑。
稍听邻船语,初分异土言。
虽嗟远朋友,日喜近田园。
展开阅读全文
小人贫於资,君子贫於时。
小人富於货,君子富於辞。
贫虽同寒饥,富不同路岐。
彼富殁则已,此富名不移。
丈夫事百变,未死安可期。
明明趋财利,莫恤前人嗤。
举家如春蚕,仰食不可迟。
况念宿债窘,何愧贱士为。
买臣尝负薪,相如犹涤卮。
君思此二人,信吾言不欺。
迩者有赵壹,穷愤自兴诗。
乘骥抱美玉,乐与和未知。
古来鲜逢遇,後世无苦悲。
樯头飞去乌,夜夜啼声碎。
犹不如水禽,双栖向烟外。
烟外少分张,渚间多翳荟。
休同八九子,反哺人谁爱。
江南腊月前溪上,照水野梅多少株。
艳薄自将同鹄羽,粉寒曾不逐蜂须。
桃根有妹犹含冻,杏树为邻尚带枯。
楚客且休吹玉笛,清香飘尽更应无。
展开阅读全文
久无归田人,今喜子去禄。
移家汉水滨,日见汉水绿。
川鳞可为饔,山毛可为蔌。
竟岁厌往还,行堤乐风俗。
青巾艑上郎,漆鬓颜如玉。
倚樯临落照,独唱江南曲。
听若在江南,欢然自为足。
我心虽有羡,未遂平生欲。
更期毕婚嫁,方可事岩麓。
买山须买泉,种树须树竹。
泉以濯吾缨,竹以慕贤躅。
此志应不忘,他时同隐录。
霜风小摇落,梅已到南枝。要识人间事,须从物理推。
虚缘看影动,昭彻待香吹。此后唯愁酒,从来未欠诗。
郊居多幽香,衣被风雨之。樵青采掇归,清气尤华滋。
枰棋了胜败,蛮触彼一时。鲜鲜何满丛,瑶葩赋山栀。
冲雨上山头,临云看山脚。
松间一弹指,开此宝楼阁。
草鞋方费钱,拂子不暇握。
小偈出雷音,千古惊猿鹤。
漓水桥西列炬香,少城楼下变灯忙。
儿嬉万里客程远,老懒一龛春梦长。
江都车马满斜晖,争赴城南未掩扉。
要识梅花无尽藏,人人襟袖带香归。